Studenten worden gezien als mensen, niet als een cijfer
“Hoewel ik uit Antwerpen kom, hou ik van de Duitse taal. Omdat ik ermee ben opgegroeid.
Toen ik klein was keken we tekenfilms, zoals de Simpsons. Die had je toen niet in het Turks – wij hadden ook geen Nederlands kanaal – maar in het Duits kon je die wél kijken. Dus dan kozen we voor het Duits.
Nu doe ik Toegepaste Taalkunde, omdat ik de taal écht wil beheersen. Nederlands en Engels kan ik echt niet uitstaan. Tot het middelbaar kon ik zelf geen Engels. Zelfs wanneer we videospelletjes speelden, dan koos iedereen altijd voor Engels, maar ik voor Duits.
Mijn eerste jaar aan de VUB pendelde ik tussen Antwerpen en Brussel. Maar ik wou geen tijd meer verspillen aan reizen, daarom zit ik nu op kot in Brussel. Dat voelt veilig aan, want het hoort bij de VUB-campus, er is beveiliging en het helpt dat ik een huurtoelage krijg. Mijn eerste indruk van de campus was de campussfeer. De VUB-campus ligt bij elkaar, in plaats van verspreid over verschillende gebouwen, zoals andere universiteiten. Bij de VUB voel je je ook welkom, de docenten zeggen niet: “Als je het niet aankunt, ga dan maar!” Op de VUB is er veel hulp voor studenten. Studenten worden hier gezien als mensen, niet als een cijfer.
Ik weet precies wat ik met mijn studie wil. Na mijn bachelor wil ik mijn master Turks halen. De VUB biedt dat echter niet. Uiteindelijk wil ik internationaal tolk Duits-Turks worden, want ik wil niet vasthangen in België!”
Naar aanleiding van 50 jaar VUB gaf prof. dr. Martina Temmerman haar studenten voor het vak Inleiding tot de journalistieke genres de opdracht kleine portretjes te maken van mensen op of rond de campus. De opdracht Humans of the VUB leverde een leuke ‘snapshot’ van de universiteit op - een dwarsdoorsnede van het leven op en rond de campus anno 2019/20.