Het zou fijn zijn mochten er mensen troost uit halen
“Vorige week liep ik op de VUB-campus langs het pas onthulde standbeeld ‘monument van troost’ (een monument waar twee mensen innig in elkaar verstrengeld liggen). Het eerste wat me opviel was dat het echt een mooi beeld was, heel rustgevend ook. Het heeft een lieve, zachte uitstraling, iets wat zeker de ruimte geeft aan passerende studenten om er even bij stil te staan.
Maar ik denk niet dat het de juiste plaats is. Enerzijds is het goed dat ze het beeld niet weggestoken hebben: dat zou pas echt een fout signaal zijn geweest. Anderzijds heb je toch ook andere, minder verhullende opties: zo heb je achter het rectoraatgebouw een klein, verscholen vijvertje, toch een ligging waar het standbeeld beter had kunnen staan, denk ik. Want gaan er veel mensen hun emoties rauw tonen, in het zicht van al die passerende studenten? Ik denk het niet.
Al begrijp ik de bedoeling van de VUB wel. Waarschijnlijk willen ze zorgen voor een collectieve ‘verwerkingsplaats’, waarbij een soort groepsgevoel kan ontstaan. Maar een verwerking is heel persoonlijk, dus het lijkt een beetje een leeg gebaar.”
(Denkt even na) “Hmm, misschien help je er toch wel mensen mee. Mensen die niet beseffen dat ze met een soort trauma zitten. En die bij het zien van het beeld hun situatie kunnen overdenken, op de campus zelf of thuis. Het zou fijn zijn mochten er mensen troost uit halen.”
Naar aanleiding van 50 jaar VUB gaf prof. dr. Martina Temmerman haar studenten voor het vak Inleiding tot de journalistieke genres de opdracht kleine portretjes te maken van mensen op of rond de campus. De opdracht Humans of the VUB leverde een leuke ‘snapshot’ van de universiteit op - een dwarsdoorsnede van het leven op en rond de campus anno 2019/20.