Rest in Peace, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

It is with great sadness that the VUB community must say goodbye to Honorary Rector Caroline Pauwels. She died on Friday 5 August 2022 at UZ Brussel from cancer of the stomach and oesophagus. She leaves behind two children.

Caroline Pauwels was a visionary and passionate rector, an inspiring and warm personality. At a time when leadership that connects us is needed more than ever, we will miss her terribly.  Our thoughts go to the family and friends of Paul.

Feel free to add some words and memories below.

Breaking down the walls

In 2016, Caroline began her time as rector brandishing a metaphorical sledgehammer. “Break down the walls,” her first academic address forcefully read. To create connections, the proverbial walls must first come down. The walls between the campus and the city, between the university and society, between scientific disciplines, and even between science and art. In the most impressive way, Caroline Pauwels succeeded in tearing down all those walls, building bridges and creating connections in their place. The results are impressive: there is weKONEKT.brussels, with the eye-catching Mindblowers event and off-campus week, there is the annual Difference Day event on World Press Freedom Day, 3 May, there is the POINcaré interdisciplinary think tank, and there was the Theater Aan Zee festival in 2021 in Ostend with Caroline as curator and a large VUB contribution.

Caroline Pauwels thought intensively and deeply about VUB’s position as a pioneering Flemish university in multicultural Brussels, as an urban engaged university with an international orientation and a strong European anchoring through the EUTOPIA network.  

With her policy plans as a guide, VUB positioned itself as distinctly humanist, radically diverse, radically democratic and radically sustainable. And yes, radically digital. With the Covid pandemic, that approach became brutally digital. As rector, she proved to be an excellent crisis manager who guided VUB through that oppressive and exhausting time. She did so with her team and with the student representatives, who she believed played a crucial role.

As director of the university hospital affiliated with VUB, she also had an impact on the UZ Brussel through her humanist vision and social commitment.

Possibilism and wonder

For her predecessor, Paul De Knop, who died one day before Caroline Pauwels from the consequences of melanoma, optimism was a moral duty. As rector, Caroline added a new dimension to that optimism: possibilism. The deep awareness that we can make the world a better place, that the world needs us too. She became an important source of inspiration not only for the VUB community, but also for society. Her media appearances, columns and publications have inspired many people. In 2021 she was awarded the prestigious Ark Prize of the Free Word. She is certainly among the most influential Flemish intellectuals and this has undoubtedly boosted the university’s image. Not least because everything she said and did was authentic. Considered and deeply felt. Wonder was crucial to her too. She wrote books for a wide audience, such as Ode aan de Verwondering and – with Jean Paul Van Bendegem and Pat Donnez – Wonderlust. Ronduit: Overpeinzingen van een possibilist was published in 2021 and became a bestseller.  

The way she dealt with her illness also left no one unmoved. After her premature and forced resignation as rector in February this year, she remained actively involved with the university. She was particularly concerned with ethical and reflective issues.

Studies and career

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studied Philosophy at UAntwerp and Communication Sciences at VUB. After graduating, she worked for a short time in 1989 in the cabinet of European Commissioner Karel Van Miert, after which she became a researcher at VUB’s Department of Communication Sciences. She obtained her doctorate in 1995 with research focusing on the European Union’s audiovisual policy. In 1998, she became a professor, and she has numerous influential publications to her name in the field of communication and media.

 

From 2000 to 2016, she was director of SMIT, a research centre specialising in the study of information and communication technologies, which since 2004 has been part of the iMinds network. Within iMinds, Caroline Pauwels led the Digital Society department, which brings together research groups from Ghent, Leuven and Brussels. She was awarded the Francqui Chair by the University of Ghent in 2014, and between 2012 and 2016 she held the Jean Monnet Chair. In addition, she served on several boards of directors, was a government commissioner at public broadcaster VRT and a member of the Royal Flemish Academy of Belgium for Science and the Arts. 

 

Caroline Pauwels may have lost her personal battle against transience, but she taught us that something will always remain. “It will pass, but the surplus will remain”, as a good friend of hers once said. In her case, that “surplus” is an impressive legacy. For that, the VUB community is extremely grateful to Caroline Pauwels.  

Leave your message

Posted messages

Ze was Ă©Ă©n en al humaniteit, generositeit en vriendelijkheid. Al mijn medeleven met de familie en dierbaren.

Een grote madam! Ook mij heeft ze geinspireerd met haar levensvisie, niet aflatend engagement, kracht en liefde voor schoonheid. Veel sterkte aan al wie haar liefhad.

Ik heb haar nooit persoonlijk gekend. Ik kende haar alleen maar van TV. Ik voelde bij haar een ongelooflijke warmte, betrokkenheid en engagement en vooral veel liefde voor de mensen. Een groot verlies: zonder haar wordt de wereld alweer een beetje armer... Veel sterkte voor de familie en vrienden!!

Met heel veel droefheid heeft het Grootoosten van België kennis genomen van het heengaan van de ere-rectoren Paul de Knop en Caroline Pauwels.Beiden deelden waarden en idealen die ons dierbaar zijn. Wij wensen dan ook al onze bewondering en dankbaarheid te uitten voor de wijze waarop ze deze zowel in de academische sfeer als erbuiten moedig en standvastig hebben uigestraald.Langs deze weg willen wij al onze genegenheid en gevoelens van medeleven aan hun familie en aan de levensgemeenschap van de Vrije Universiteit Brussel te betuigen.Alain Cornet, Grootmeester

Een sterke madam ! Ik heb vele mooie lessen van haar geleerd , haar waarden , haar verwondering, haar optimisme , streven naar verbinding ....veel sterkte voor de familie  

Zo een sterke vrouw, die haar gretigheid en possibilisme doorgaf op zo een gemakkelijke manier. Ze raakte mij op heel veel vlakken en ik had een ongelofelijke bewondering voor haar. We gaan je gretigheid en positivisme missen.

Caroline, baken van licht en inspiratie voor studenten en wetenschappers. Veel sterkte voor de familie.

Lieve Caroline,Bedankt voor wie je was, je bent er niet meer! Zeer zeer bedroevend, ik blijf je meenemen in mijn gedachten...  

Dame Caroline,Het was een waar privilege "live" een conference van jou te kunnen bijwonen en zeker ook om je meermaals op televisie te mogen volgen. Het positivisme dat jij daarbij steeds uitstraalde leidde steeds tot dat "possibilisme" waar je zo'n voorstander van was. Voorzeker een te volgen levenshouding. Wat een Madame! Dank voor dit alles.

Lieve Caroline, Bedankt voor wie je was, een fantastische dame waar ik heel veel respect voor heb. Veel sterkte voor de nabestaanden. 

Beste CarolineEen pracht van een mens en een prof was je. Jij had de kracht om moed te geven aan de hopelozen. Jouw lessen waren geniaal en elke student voelde zich welkom. Bedankt voor alle positiviteit en steun.

Je maakte telkens zoveel indruk Caroline, je wijze woorden die op zo'n lieve manier tot bij ons in de huiskamer kwamen. Ik heb je nooit ontmoet, nooit gesproken en toch zal ik je blijvend meenemen in m'n gedachten, zal ik me blijvend laten inspireren door jou. Veel sterkte aan de ganse familie, vrienden, collega's ... Kris 

Liefste Caroline,Ik heb weinig toe te voegen aan al het moois dat al over je is verteld, en toch. Zoals jij aan het hoofd van de onderzoeksgroep SMIT stond, was uniek. Hoe je mooie woorden schreef op zorgvuldig uitgekozen stapels postkaartjes van Plaizier. Hoe je het belangrijk vond om iedereen evenwaardig te behandelen (en iedereen er ook op aansprak die dat niet deed - de collega die ooit durfde vragen aan een administratief medewerker om een heel boek te fotokopiëren zal het geweten hebben). Hoe we ooit met een aantal collega's op conferentie in Barcelona waren toen ik jarig was, en hoe je samen paëlla eten daarom toen dé prioriteit van de dag vond. Hoe je, ook toen je rector werd, tijd bleef maken voor deze eeuwig twijfelende doctoranda, al was het aan de ontbijttafel. En hoe je me bleef steunen toen ik toch een andere weg koos. En de juiste woorden wist te kiezen toen het leven harde klappen uitdeelde - warmte en liefde, that's all we've got..Zoveel warmte en liefde aan je prachtige kinderen en familie, maar ook aan je hechte vriendenkring. De wereld, en jouw Brussel in het bijzonder, gaat je verdomd hard missen.

Effonfrée d'aprendre la très triste nouvelle.  Je ne la connaissais pas bien , sa réputation de dame au grand coeur, n'a fait que se confirmée quand, à ma demande de planter un arbre en hommage d'un ami ancien éléve de la VUB,Madame Pauwels à de suite réagit, et mis en place cet énorme geste.  Jamais je n'oublierai.  Je souhaite beaucoup de force à sa familles, proches et collègues.  Vraiment triste et injuste départ de cette grande Dame. 

Lieve Caroline, wij leerden je kennen door onze zoon, je was zijn favoriete prof. Toen we moesten afscheid nemen van onze Tim was jij er ook voor ons. Op zijn begrafenis heb je ons getroost en ook nadien bleven we contact houden. Onze laatste afspraak kon door corona jammer venoeg niet doorgaan. Je wou het herdenkingsmonument tonen voor overleden studenten. Wat een prachtige vrouw was jij, altijd bezorgd om anderen terwijl je je zelf moest vechten tegen kanker. Wij zullen je alvast nooit vergeten. Veel sterkte aan je kinderen en dierbaren die zo'n bijzonder mens moeten missen.

We zijn allen diepbedroefd en ontroerd door het nieuws van Carolines heengaan. We zijn een vrijzinnig humanist kwijt. Eén met een grenzeloos hart en een onuitputbare daadkracht. De vrouw die ons leerde om opnieuw met verwonderde ogen naar de wereld te kijken. Caroline zorgde ervoor dat deMens.nu en de Vrije Universiteit Brussel één front vormde als het ging over het gevecht voor het vrije denken. We waren kinderen aan huis. Zij bij ons, wij bij haar. We zullen Caroline steeds blijven herinneren als de krachtige, liefdevolle en bovenal menselijke vrouw die zij was, in alles wat ze deed. Dat toonde ze tot op het einde met haar prachtige laatste boodschap aan ons: “Partners in beauty and humanism, dat zijn we! The only way is forward!”

Je naam was bijna altijd je voornaam, zo verbindend was je. Je had gelijk toen je zei dat de dood bij het leven hoort, maar bij jou voelt het aan alsof we een essentiële schakel verloren hebben. Een onmisbare hoop, glimlach, wijsheid.

I am deeply saddened to hear about the passing of Ms. Caroline Pauwels, Honorary Rector of the Vrije Universiteit Brussel, on 5 August.   While I am grieved by the news, I am truly thankful for her great leadership during such important times for the Government of Japan, right until the establishment of the Japan Chair in February of this year. Your contribution will always be remembered by us.  I would like to extend my heartfelt condolences to you and family. May her soul rest in peace.   - Ambassador of Japan to Belgium

De dagelijkse, hartelijke begroeting op de Campus, je eruditie, je colums in de Tijd die mij inspireerden, je vechtlust voor het welzijn van studenten en personeel, de enorme stimulans die je de Vrije Universiteit en Brussel in het algemeen gegeven hebt, je gastvrijheid voor ons CVO Semper: ik zal het allemaal even hard missen. Mijn gedachten gaan uit naar je twee kinderen, je ontelbare vrienden en familie. Dank om met ons een deel van de weg te hebben afgelegd, je gezelschap was ons hoogst aangenaam.

De dagelijkse, hartelijke begroeting op de Campus, je eruditie, je colums in de Tijd die mij inspireerden, je vechtlust voor het welzijn van studenten en personeel, de enorme stimulans die je de Vrije Universiteit en Brussel in het algemeen gegeven hebt, je gastvrijheid voor ons CVO Semper: ik zal het allemaal even hard missen. Mijn gedachten gaan uit naar je twee kinderen, je ontelbare vrienden en familie. Dank om met ons een deel van de weg te hebben afgelegd, je gezelschap was ons hoogst aangenaam.