Rest in Peace, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

It is with great sadness that the VUB community must say goodbye to Honorary Rector Caroline Pauwels. She died on Friday 5 August 2022 at UZ Brussel from cancer of the stomach and oesophagus. She leaves behind two children.

Caroline Pauwels was a visionary and passionate rector, an inspiring and warm personality. At a time when leadership that connects us is needed more than ever, we will miss her terribly.  Our thoughts go to the family and friends of Paul.

Feel free to add some words and memories below.

Breaking down the walls

In 2016, Caroline began her time as rector brandishing a metaphorical sledgehammer. “Break down the walls,” her first academic address forcefully read. To create connections, the proverbial walls must first come down. The walls between the campus and the city, between the university and society, between scientific disciplines, and even between science and art. In the most impressive way, Caroline Pauwels succeeded in tearing down all those walls, building bridges and creating connections in their place. The results are impressive: there is weKONEKT.brussels, with the eye-catching Mindblowers event and off-campus week, there is the annual Difference Day event on World Press Freedom Day, 3 May, there is the POINcarĂ© interdisciplinary think tank, and there was the Theater Aan Zee festival in 2021 in Ostend with Caroline as curator and a large VUB contribution.

Caroline Pauwels thought intensively and deeply about VUB’s position as a pioneering Flemish university in multicultural Brussels, as an urban engaged university with an international orientation and a strong European anchoring through the EUTOPIA network.  

With her policy plans as a guide, VUB positioned itself as distinctly humanist, radically diverse, radically democratic and radically sustainable. And yes, radically digital. With the Covid pandemic, that approach became brutally digital. As rector, she proved to be an excellent crisis manager who guided VUB through that oppressive and exhausting time. She did so with her team and with the student representatives, who she believed played a crucial role.

As director of the university hospital affiliated with VUB, she also had an impact on the UZ Brussel through her humanist vision and social commitment.

Possibilism and wonder

For her predecessor, Paul De Knop, who died one day before Caroline Pauwels from the consequences of melanoma, optimism was a moral duty. As rector, Caroline added a new dimension to that optimism: possibilism. The deep awareness that we can make the world a better place, that the world needs us too. She became an important source of inspiration not only for the VUB community, but also for society. Her media appearances, columns and publications have inspired many people. In 2021 she was awarded the prestigious Ark Prize of the Free Word. She is certainly among the most influential Flemish intellectuals and this has undoubtedly boosted the university’s image. Not least because everything she said and did was authentic. Considered and deeply felt. Wonder was crucial to her too. She wrote books for a wide audience, such as Ode aan de Verwondering and – with Jean Paul Van Bendegem and Pat Donnez – Wonderlust. Ronduit: Overpeinzingen van een possibilist was published in 2021 and became a bestseller.  

The way she dealt with her illness also left no one unmoved. After her premature and forced resignation as rector in February this year, she remained actively involved with the university. She was particularly concerned with ethical and reflective issues.

Studies and career

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studied Philosophy at UAntwerp and Communication Sciences at VUB. After graduating, she worked for a short time in 1989 in the cabinet of European Commissioner Karel Van Miert, after which she became a researcher at VUB’s Department of Communication Sciences. She obtained her doctorate in 1995 with research focusing on the European Union’s audiovisual policy. In 1998, she became a professor, and she has numerous influential publications to her name in the field of communication and media.

 

From 2000 to 2016, she was director of SMIT, a research centre specialising in the study of information and communication technologies, which since 2004 has been part of the iMinds network. Within iMinds, Caroline Pauwels led the Digital Society department, which brings together research groups from Ghent, Leuven and Brussels. She was awarded the Francqui Chair by the University of Ghent in 2014, and between 2012 and 2016 she held the Jean Monnet Chair. In addition, she served on several boards of directors, was a government commissioner at public broadcaster VRT and a member of the Royal Flemish Academy of Belgium for Science and the Arts. 

 

Caroline Pauwels may have lost her personal battle against transience, but she taught us that something will always remain. “It will pass, but the surplus will remain”, as a good friend of hers once said. In her case, that “surplus” is an impressive legacy. For that, the VUB community is extremely grateful to Caroline Pauwels.  

Leave your message

Posted messages

Caroline’s history with the IES and VeCo goes way back, as, prior to her Rectorship, she was a member of the IES Board for many years. She promoted a lot of our earlier PhD’s and had an active interest in our research. This interest always stayed, and continued when she became Rector. She initiated the Brussels School of Governance by stimulating cooperation between all ‘international actors’ (read: mainly IES and VeCo). She guaranteed her support for VeCo over the past COVID years and saved the College by acting as financial guarantor for the losses while stimulating further investment. Above all, Caroline was a remarkable personality who radiated positivity and could stimulate you to do things you hadn’t thought of before. She was the driving force behind WeKonnect – linking the university more to Brussels – but also believed that our university’s main mission is to be international. Hence her enhanced cooperation with Warwick and others to build the European University EUTopia. Caroline has been defending both IES and VeCo over the past many years, and her support en enthusiasm will be greatly missed 
We are loosing a magnificent personality whose influence on today’s university (and mutatis mutandis today’s BSoG) cannot be overestimated. When the tears eventually will go away, we’ll undoubtedly remember them with a broad smile on our faces while we continue their legacy of creating a more human, just and positive world through our insights in research and society. On behalf of the entire Brussels School, we respectfully convey our condolenses to family, friends and close colleagues.

Lieve Caroline. Dit is veel te vroeg. Je zat nog zo boordevol ideeën, verwondering, passie ... We zouden nog eens in Oostende gaan wandelen, zei je onlangs ... het heeft niet meer mogen zijn. Bedankt voor al je warmte, steun, engagement, gedrevenheid en energie. We zullen je onwaarschijnlijk missen. Hopelijk vergaat het verdriet ooit en kunnen we met een brede glimlach terugdenken aan de wijze, mooie en krachige verschijning die je altijd bent geweest. Heel veel sterkte aan de familie en nauwe vrienden voor wie dit gemis zeer zwaar moet vallen ...

Carolientje, zo'n leuke ontmoetingen in brussel en oostende. Altijd heel inspirerend en vooral heel erg spontaan en motiverend. We zullen je missen. Maar elke keer in Oostende zal je warme lach ons herinneren aan de grote dame die je voor altijd zal zijn! Vaarwel!

Een meisje "van over 't water" die een quasi iconische rector werd.  We zijn haar immense dankbaarheid en bewondering verschuldigd.  Zoveel wijsheid, moed en generositeit zijn zeldzaam. Laten we haar laatste woorden in een TV-vraaggesprek in herinnering brengen: de essentie, dat zijn mensen - dus "liefde"... 

Bedankt Caroline, je hebt een steen verlegd in een rivier. Het water gaat er nu  anders dan voorheen.Mijn oprechte deelneming aan de familieleden en vrienden.

Een grote Dame is heengegaan ...

Mijn oprechte deelneming aan de familie en alle dierbaren.    De VUB verliest een grote dame, een boegbeeld voor haar mensen en studenten. Een dame die zich inzette voor eenieder die de wereld mooier wenste te maken.  Dankjewel voor alle wijze woorden!

Het was 1995, samen met Marc Van Molle en Chris Sybesma, en met een team van PhD studenten en postdocs waren we bezig aan Einstein die Magritte zou ontmoeten op de VUB-campus. En ook de stichting van het Centrum Leo Apostel was in de maak met volle steun van rector Els Witte en vicerector Patrick De Wilde, een duo dat toen op een grootse manier een nieuw elan gaf aan de VUB. Een van mijn wetenschappelijke vaders, Roger Van Geen, een essentiĂ«le rol gespeeld hebbende in de voorbode van het Centrum Leo Apostel, streed toen met de grote ziekte. In de vele, soms kleine, ontmoetingen met rector Els Witte over allerlei in verband met het bovenstaande, fluisterde ze me toe, op een stil maar zeer energetisch geladen moment: “Je moet Caroline Pauwels betrekken bij het Centrum Leo Apostel.” Uit die woorden van Els Witte sprak al alle prachtige, evenwichtige, milde, genereuze maar ook gedetermineerde en gewilde kracht, die ik later van je heb leren kennen. Ik heb je toen enkele keren opgebeld in verband met het Centrum Leo Apostel, maar al heeft hetgeen Els Witte me toen aangaf zich niet gerealiseerd, je was reeds op weg naar andere belangrijke verwezenlijkingen. We hebben die ten volle mogen aanschouwen toen je rector werd van de VUB, een zonder twijfel zeer transformatieve rector, die de VUB een hoorbaar warm kloppend hart gaf, maar ook, haar op een sublieme manier begeleidde om krachtig verder te wandelen aan de humane kant van de geschiedenis. De grote ziekte die toen Roger Van Geen velde heeft je nu ook te pakken gekregen, zelfs na de goede zorgen van de VUB-experten, die je zo dikwijls huldigde. Ook de manier waarop je dit tot op het einde hebt gedragen is zo bewonderenswaardig. We blijven als VUB-gemeenschap achter in grote droefenis.

Jouw fysieke cirkels van beweging zijn gestopt, maar je geestelijke cirkels zullen altijd verder bewegen. In de gedachten, gevoelens en daden van vele anderen. Bedankt voor het delen van jouw filosofische traktaten en overpeinzingen. We nemen ze mee op ons eigen levenspad. 

Mijn oprechte deelneming aan de familie en vrienden van Caroline. Ik heb Caroline persoonlijk niet gekend maar ze was een boegbeeld voor positiviteit, verdraagzaamheid en openheid. Ze zette zich steeds in voor een betere wereld, die wereld zal haar missen.

Caroline, woorden schieten tekort. VĂ©Ă©l te vroeg moeten wij afscheid nemen van jou,bijzondere vrouw die je was. VĂ©Ă©l sterkte aan de kinderen, familieleden en de talrijke vrienden. Bewaar de herinneringen diep in jullie hart. Caroline, merci voor de vele mooie levenslessen die je ons gaf.

Lieve Caroline,15 jaar geleden op VRT. Ik hoorde jouw stem en lach van ver
 en toen huppelde je mijn bureau binnen. Je bent nooit meer weggegaan
 Alleenstaande mama’s met een grote levensvreugde, veel gevoel voor humor. Moet er nog zand zijn! Gieren, tieren, lachen,
 Hop daar gaan onze kids: naar de universiteit, naar het buitenland,
 Dolgelukkig en fier dat Ella haar master behaalde aan VUB. Vieren met frietjes en garnaaltjes zei je ;-). Dagelijkse berichtjes waren niet nodig, want je was er altijd! Iedereen kon op je rekenen.  En nu
 vertrek je op je laatste reis. Wat ga ik jouw stem, glimlach, optimisme, wijze raad, 
 wat zal ik je missen. Jouw laatste smiley en hartjes zijn vereeuwigd. Rust zacht lieve Caroline.Arlette xxx

Caroline, je geloof in de wetenschap, in  verbinding, in verwondering, in talent van jongeren, je positivisme, je kracht en je warme persoonlijkheid inspireren veel mensen, ook mezelf. Dood ben je pas als je wordt vergeten en jij zal nooit vergeten worden. Bedankt Caroline om wie je was, bent en blijft!

Dear Caroline, you were extra-ordinary !!! The moment your eyes locked in into somebody elses eyes, it is like you and that other person were in some kind of bubble. Sometimes for 5 minutes, sometimes for an hour. Either way, when we parted ways after 5 minutes or an hour, the profound talks we had lasted way longer than 5 minutes. These encouraging words, new ideas, silly comments glowed silently within me. Know that these brief encounters changed my life & way of thinking profoundly (for the good). From a hard core engineer ("yes, I can ... nothing will stop me) I am now (IMHO) a far better person than I was a decade ago spreading a myriad of extra soft skills in this harsh but beautiful (tech) world. As you said, deep warm human love probably already starts solving 90% of all problems out there. For what it's worth, I loved you deeply! "So long & (really) thanks for all the Fish". Erik

Dear Caroline, you were extra-ordinary !!! The moment your eyes locked in into somebody elses eyes, it is like you and that other person were in some kind of bubble. Sometimes for 5 minutes, sometimes for an hour. Either way, when we parted ways after 5 minutes or an hour, the profound talks we had lasted way longer than 5 minutes. These encouraging words, new ideas, silly comments glowed silently within me. Know that these brief encounters changed my life & way of thinking profoundly (for the good). From a hard core engineer ("yes, I can ... nothing will stop me) I am now (IMHO) a far better person than I was a decade ago spreading a myriad of extra soft skills in this harsh but beautiful (tech) world. As you said, deep warm human love probably already starts solving 90% of all problems out there. For what it's worth, I loved you deeply! "So long & (really) thanks for all the Fish". Erik

Zo groots en toch zo vol eenvoud, een lieve zachte vrouw. Ik kan als moeder nu niets anders dan aan haar kinderen denken. Zij hadden een heel bijzondere moeder en moesten haar liefde met velen delen.Ik wens hen heel veel sterkte, liefde en troost bij elkaar. Liefs

Caroline maakte deel uit van ons leven en zal dat in ons hart en onze geest blijven doen, bewondering blijft voor deze unieke vrouw. Respect. Sterkte allen

We waren studiegenoten en goed bevriend. We liepen evenveel rond op de VUB als daarbuiten in Brussel. Caroline had altijd net iets betere punten, nam notities tijdens het tv-kijken en vond dat we ook absoluut naar die ene boekenzaak moesten in Parijs, met betere vakliteratuur (wat we ook hebben gedaan). Ze was gedreven en toen al een possibilist – ik vond dat communicatiewetenschappen weinig om het lijf had, zij zag ruimte voor verbetering. En ze heeft die ruimte ook later ingenomen. Professoren zagen haar graag komen, medestudenten ook, eigenlijk de meeste mensen. Haar discours was onderbouwd, haar glimlach ontwapenend en ze leek altijd oprecht geïnteresseerd in wat de ander had te zeggen.  Zoals een gezamenlijke vriend mij gisteren nog zei, zij zorgde er in wezen voor dat je je goed over jezelf ging voelen. We zijn elkaar nog lang na onze studies blijven tegenkomen, zowel gepland als ongepland., aan de dis, op de dijk of op een tentoonstelling in het buitenland. Ik kan mij nog niet van de gedachte ontdoen dat ze niet weer zal opduiken, vanachter dat ene beeldhouwwerk, en vraagt hoe het met me gaat.

Veel moed en sterkte aan heel de familie, vrienden, ... in deze moeilijke tijden. Caroline was een warme, lieve, intelligente vrouw. Nadia Vernimmen, personeelslid VUB 

Beste Caroline, je behoort tot de kleine groep van mensen die ons blijven inspireren bij do soms eenzame zoektocht naar een betere wereld. Je was en blijft een referentie voor bestuurders, lesgevers, studenten, actieven in de sociale en culturele sectoren. Je boeken mogen best aanbevolen literatuur zijn, nu en nog vele jaren.grote dankÂ