Rest in Peace, Caroline Pauwels

In Memoriam Caroline Pauwels (1964-2022)

It is with great sadness that the VUB community must say goodbye to Honorary Rector Caroline Pauwels. She died on Friday 5 August 2022 at UZ Brussel from cancer of the stomach and oesophagus. She leaves behind two children.

Caroline Pauwels was a visionary and passionate rector, an inspiring and warm personality. At a time when leadership that connects us is needed more than ever, we will miss her terribly.  Our thoughts go to the family and friends of Paul.

Feel free to add some words and memories below.

Breaking down the walls

In 2016, Caroline began her time as rector brandishing a metaphorical sledgehammer. “Break down the walls,” her first academic address forcefully read. To create connections, the proverbial walls must first come down. The walls between the campus and the city, between the university and society, between scientific disciplines, and even between science and art. In the most impressive way, Caroline Pauwels succeeded in tearing down all those walls, building bridges and creating connections in their place. The results are impressive: there is weKONEKT.brussels, with the eye-catching Mindblowers event and off-campus week, there is the annual Difference Day event on World Press Freedom Day, 3 May, there is the POINcaré interdisciplinary think tank, and there was the Theater Aan Zee festival in 2021 in Ostend with Caroline as curator and a large VUB contribution.

Caroline Pauwels thought intensively and deeply about VUB’s position as a pioneering Flemish university in multicultural Brussels, as an urban engaged university with an international orientation and a strong European anchoring through the EUTOPIA network.  

With her policy plans as a guide, VUB positioned itself as distinctly humanist, radically diverse, radically democratic and radically sustainable. And yes, radically digital. With the Covid pandemic, that approach became brutally digital. As rector, she proved to be an excellent crisis manager who guided VUB through that oppressive and exhausting time. She did so with her team and with the student representatives, who she believed played a crucial role.

As director of the university hospital affiliated with VUB, she also had an impact on the UZ Brussel through her humanist vision and social commitment.

Possibilism and wonder

For her predecessor, Paul De Knop, who died one day before Caroline Pauwels from the consequences of melanoma, optimism was a moral duty. As rector, Caroline added a new dimension to that optimism: possibilism. The deep awareness that we can make the world a better place, that the world needs us too. She became an important source of inspiration not only for the VUB community, but also for society. Her media appearances, columns and publications have inspired many people. In 2021 she was awarded the prestigious Ark Prize of the Free Word. She is certainly among the most influential Flemish intellectuals and this has undoubtedly boosted the university’s image. Not least because everything she said and did was authentic. Considered and deeply felt. Wonder was crucial to her too. She wrote books for a wide audience, such as Ode aan de Verwondering and – with Jean Paul Van Bendegem and Pat Donnez – Wonderlust. Ronduit: Overpeinzingen van een possibilist was published in 2021 and became a bestseller.  

The way she dealt with her illness also left no one unmoved. After her premature and forced resignation as rector in February this year, she remained actively involved with the university. She was particularly concerned with ethical and reflective issues.

Studies and career

Caroline Pauwels (Sint-Niklaas, 23 juni 1964) studied Philosophy at UAntwerp and Communication Sciences at VUB. After graduating, she worked for a short time in 1989 in the cabinet of European Commissioner Karel Van Miert, after which she became a researcher at VUB’s Department of Communication Sciences. She obtained her doctorate in 1995 with research focusing on the European Union’s audiovisual policy. In 1998, she became a professor, and she has numerous influential publications to her name in the field of communication and media.

 

From 2000 to 2016, she was director of SMIT, a research centre specialising in the study of information and communication technologies, which since 2004 has been part of the iMinds network. Within iMinds, Caroline Pauwels led the Digital Society department, which brings together research groups from Ghent, Leuven and Brussels. She was awarded the Francqui Chair by the University of Ghent in 2014, and between 2012 and 2016 she held the Jean Monnet Chair. In addition, she served on several boards of directors, was a government commissioner at public broadcaster VRT and a member of the Royal Flemish Academy of Belgium for Science and the Arts. 

 

Caroline Pauwels may have lost her personal battle against transience, but she taught us that something will always remain. “It will pass, but the surplus will remain”, as a good friend of hers once said. In her case, that “surplus” is an impressive legacy. For that, the VUB community is extremely grateful to Caroline Pauwels.  

Leave your message

Posted messages

Een mooi mens heeft ons veel te vroeg verlaten. Veel sterkte gewenst aan familie, vrienden, collega's en iedereen die haar nooit zal vergeten...

I'm very sorry to hear this. 

She was a wonderful person. And we were walking through The Hague once. From that moment onwards she became firmly anchored in my heart. 

Twinkels in de ogen. Lichtblond haar in vrolijke staartjes. En een glimlach van oor tot oor. Deze pientere, goedlachse spring in het veld is de Caroline waar ik mee bevriend raakte tijdens onze lagere schooltijd. Een vrije geest die zich niet in een hokje liet duwen of inlijven in één of ander vriendinnenkliekje , maar een guitige meid die iedereen kon enthousiasmeren en overhalen om mee te doen met één of ander doldwaas avontuur of kwajongensstreek. Toen al was het overduidelijk dat je geen grijze muis was en dat jouw leven er geen ging worden van 12 in een dozijn. "Time is how you spent your love". Je kreeg veel te weinig tijd. Maar de overvloed aan liefde die jij in je veel te korte leven te geven had, zette zoveel in gang. "Niet voor jezelf leven, maar een geschenk trachten te zijn voor de anderen" was één van jouw filosofieën waar jij echt naar geleefd hebt. RESPECT voor de manier waarop je in het leven stond. Het was een voorrecht je te mogen kennen. Je was een geschenk voor velen. We vergeten je niet. Je zit in ons hart.  Rust zacht.  Veel sterkte aan haar geliefden.

Caroline,De VUB, Brussel, België en de wereld zullen je missen. Bedankt, veel sterkte aan de familiePaul

Caroline,De VUB, Brussel, België en de wereld zullen je missen. Bedankt, veel sterkte aan de familiePaul

Caroline,De VUB, Brussel, België en de wereld zullen je missen. Bedankt, veel sterkte aan de familiePaul

Caroline,De VUB, Brussel, België en de wereld zullen je missen. Bedankt, veel sterkte aan de familiePaul

Caroline,De VUB, Brussel, België en de wereld zullen je missen. Bedankt, veel sterkte aan de familiePaul

De leden van het bestuur, de directeurs en de leerkrachten van de IVG-School bieden de kinderen en de familie van mevrouw Caroline Pauwels hun oprechte deelneming aan. Als bruggenbouwer blijft ze een inspiratiebron om onze leerlingen de vrijzinnig-humanistische waarden te laten koesteren, om hen positief in het leven te laten staan. Zijzelf verwoordde dit zo mooi:"Enkel als het heel donker is, kun je veel sterren zien."Heel veel sterkte.

Oprechte deelneming aan de familie en vrienden. Caroline Pauwels was voor velen een inspirerende en warme persoonlijkheid. Zelf ook geconfronteerd met kanker hebben haar woorden mij troost geboden. Dank daarvoor. 

Eerbetoon aan een unieke dame, een zon én een fonkelende ster. Haar zien, lezen of horen....je werd er steeds stil van.....een rijkdom aan visie, ruimdenkendheid, inzicht & doorzicht... Een uniek vermogen mensen te boeien... een warme verschijning. een warm hart en een warme lach. Alles héel stijlvol en met respect. Te vroeg van ons heengegaan ... een groot gemis ...  Innige deelneming aan iedereen die haar lief had. 

Caroline was een zeer gewaardeerd contactpersoon bij bouwbedrijf Groep Van Roey en ondanks haar topfunctie was zij steeds eenvoudig bereikbaar.Met name Jos Aerts denkt graag terug aan zijn ontmoetingen met Caroline voor projecten waarbij groep Van Roey betrokken partij was.Jos heeft ook al haar “columns” in De tijd gelezen want ze had echt wat te vertellen wat hem enorm aansprak.Ze vulde iets in waar in Vlaanderen en België een gigantische behoefte aan is vanuit publieke of semi-publieke functies.De raad van bestuur en directie van Groep Van Roey betuigen samen met Jos hun volle medeleven bij dit groot verlies.

Ik ging met emeritaat toen Caroline haar mandaat opnam, dus ik heb haar enkel langs de zijlijn gevolgd. Ik zag hoe ze de VUB meermaals op een positieve manier in de media bracht, en hoe ze streefde naar een warme, inclusieve universiteit. Ik bewonder ook hoe ze zich, ondanks haar ziekte, tot op het einde onverdroten bleef inzetten voor de VUB. Chapeau! Ik wens de familie veel sterkte.

Een van onze allermooiste collega’s is niet meer. ‘Onze’, want zij was een hartelijke collega van de hele academische gemeenschap. En een lieve, warme vrouw. De wereld is minder mooi geworden. Sterkte aan haar naasten en aan de collega's van VUB. Rust zacht, CarolineFilipVicerector UAntwerpen

Het was een meer dan triest moment toen we het verlies van Paul en Caroline (met welgeteld één dag verschil) vernamen. Ze laten ons wat verweesd achter en toch, zowel Paul als Caroline waren beiden in Brik, en breder binnen de Brusselse studentengemeenschap, steeds aanspreekbaar om het verschil te maken voor die Brusselse student. Vanuit een verschillende aanpak en visie werkten ze allebei aan een constructief en opbouwend verhaal rond Brussel en haar studenten. Vandaag en vooral morgen zullen we teruggrijpen naar de ingrediënten die beiden ons aanreikten: luisterbereidheid, vooruitgangsdrang en continue drive voor een beter hoofdstedelijk hoger onderwijs.  Vanuit de brede Brikgemeenschap willen we de familie en vrienden van zowel Paul en Caroline veel sterkte wensen in deze tijden.

Mijn oprechte deelneming 

Eenmaal heb ik jou ontmoet Caroline. Het was in Oostende in Oostende Vrijstaat. Ik herinner het me nog levendig hoe jij op de grijze dag die het was, licht verspreidde. In het mijn exemplaar van 'Ode aan de verwondering ' schreef je: 'Ode aan de verwondering, is ode aan het leven.' Vaar zacht ...

Hoop, verbinding, vrijheid. 

Wat een vrouw! wat een persoonlijkheid! Ze was duidelijk begaafd: met intelligentie, moed, inzicht. Ik heb haar nooit ontmoet en heb helemaal niets met de akademische wereld te maken, maar gandeweg las ik alles wat over haar verscheen in de pers: er was altijd wel iets interessants te lezen. Over de jaren begon ze voor lmij de belichaming te zijn van de waarden die elke universiteit hoog in het vaandel zou moeten dragen. .Daarvoor heeft ze hard nagedacht en hard gewerkt, maar vooral met ongelooflijk veel liefde en onstuitbaar enthoesiasme zo veel mogelijk mensen van allerlei kunne en achtergrond meegedragen. Zulke mensen zijn zeldzaam. Haar toespraak bij het bezoek van Yuval Harari in Antwerpen zal me daarom altijd bijblijven.Mijn medeleven met al haar vrienden