Lachende foto van Steven Opstaele

Rest in peace, Steven.

The VUB community is deeply saddened and bewildered by the unexpected passing of Steven Opstaele, the department head of the VUBnet network team within the ICT directorate. He leaves behind his wife and two children. Our thoughts and condolences go out to his family, acquaintances, and colleagues during this difficult time.

Steven joined the VUB in November 2016 after a successful career in the private sector. He was tasked with upgrading the outdated data network to meet the high demands of the rapidly changing digital world of the 21st century. Despite the enormity of the task, Steven rose to the challenge, and under his leadership, the VUBnet team worked tirelessly to create a new network.

Steven's contributions were invaluable, and the results of his work were apparent to everyone. Even when faced with the challenges of a global pandemic, the VUB was almost entirely prepared to handle streaming, distance learning, and virtual meetings. Steven played a significant role in this achievement, and his legacy will be remembered as that of a caring, competent, and much-appreciated gentleman who made a lasting impact on the VUB community.

Steven Opstaele was a man of immense technical knowledge and a boundless drive to deliver the best possible work. His uncompromising approach to finding the best solutions often led to accusations and rebuttals. However, he was proven right time and time again. Despite his many accomplishments, Steven remained modest and never sought to put feathers in his hat, even though he deserved them in abundance. This was a testament to his character as a person, colleague, and leader.

A team leader par excellence who always put his team first, often at the expense of himself.

He led by example and never simply watched from the sidelines. He was not afraid to join the team himself and assist his people. This approach brought out the best in the people he managed, and it was contagious. Young and not-so-young alike were inspired to work alongside him. Steven's hands-on leadership style earned him the respect and admiration of his team, and he will be greatly missed.

Steven had a unique ability to bring out the best in people, and he demonstrated this with each and every one of us, resulting in remarkable achievements. We are deeply grateful to him for this invaluable contribution.

Steven was always available to his colleagues, regardless of the time of day. His open-door policy, which was more of a non-existent-door policy, made everyone feel comfortable approaching him. Despite his position of authority, he never came across as being in charge, yet he always pointed us in the right direction. His honesty, helpfulness, tolerance, empathy, patience, sense of humor, and simplicity were qualities that always left us feeling good after interacting with him.

The loss of Steven is deeply felt at VUBNet. It feels as though the roof has been ripped off, and the foundations are gone. We had the privilege of working with him during the VUBNet era, and now we must learn to navigate a new era without him. Although we know that no one is irreplaceable, finding someone with Steven's wisdom and emotional intelligence will be a difficult task.

We have lost a great human being, someone with a warm heart and a golden spirit, and his physical presence will be sorely missed. However, we will honor his memory by continuing to work hard and ensure that VUBNet thrives. Steven would have wanted us to do this not just for him, but with him always in our thoughts.

Steven... Chief... thank you for everything! It was an honour and a privilege for all of us to know and work with you...

Leave your message

Posted messages

Ik ga je missen Steven. Je hebt me regelmatig een hart onder de riem gestoken met jouw vriendelijke woorden waneer ik ze nodig had. Er is een gigantisch gat geslagen in de afdeling. Rust zacht.

In mijn tijd bij DICT veel geleerd van Steven. Geweldig om te zien hoe hij in een korte tijd het netwerk van de VUB en VUBnet zelf heeft gemoderniseerd. Hij was een fijne man om mee samen te werken, nooit te beroerd om mee te denken. Hij gaat zeker gemist worden aan de VUB.

Steven was groot in vele betekenissen. Een warm mens met veel gezond verstand.

Hij was heel positief ingesteld. Problemen dienden als springplank naar een duurzame oplossing.

Altijd goedgezind. En als hij boos of geรซrgerd was, dan uitte hij dat nog op humoristische wijze.

Steven, voor ons ben je onvervangbaar in ons geheugen gegrift.

We leven mee met allen die hem dagdagelijks moeten missen.

Steven, ik zag je altijd van ver staan. Mijn treingenoot, als ik "de vroege" deed 's morgens of als ik "de late" deed 's avonds, want dit waren jouw werkuren. Je was zeer bescheiden, met een verkorte trein ging je in 2de klas staan, terwijl ik vastberaden in 1ste klas ging zitten. Ik heb je doen beloven, na een rit, die propvol zat toen we in Etterbeek toekwamen en je onwel was, een volgende keer met mij naar 1ste klas te gaan. De eerstvolgende keer zal ik er met een krop ik de keel zitten...
Je was zeer begripvol dat ik geen expert was in ICT en gaf me soms tips en tricks met de glimlach. Dank zij jou heb ik mijn "One Plus" en verzekerde je me dat ik mijn opslag nooit vol zou krijgen. Als ik een ticket aanmaakte, volgde je die altijd mee op, willen of niet.
Verbaasd waren we hier in huis, dat je ineens voor onze deur stond van het kinderdagverblijf met de boodschap ; " En nu installeren we hier WIFI en het RACK bij de vroegere regeringscommissaris komt hier naar beneden, want ook jullie moeten hier een betere verbinding krijgen met de VUB.
Moe 's avonds op de trein vermeden we werkgerelateerde onderwerpen en hadden we het over ditjes en datjes en over jouw grote tuin, waar je in het weekend rust vond, tussen jouw fruitbomen.
Aan de paal, zal ik elke dag staan, wachtend op de trein. Ik zal je missen....en spijtig dat je je eigen prachtig memoriam niet meer kan lezen, er zou een mooie glimlach verschijnen zoals op de foto.

Steven gaf je altijd eerlijk zijn mening, je wist meteen wat je mocht verwachten.
Had ook een geweldig gevoel voor humor, zeker wanneer je zijn bijzijn al lachend opmerkte dat iets niet werkte en we het dan maar op het netwerkteam zouden steken. Een grote meneer, letterlijk en figuurlijk zoals ook heel mooi weergegeven in de in memoriam hierboven.

Hij zal inderdaad gemist worden binnen DICT en bij uitbreiding de hele VUB!

Als nieuwer lid van een ander team had ik niet veel rechtstreeks contact me jou. Maar de keren dat ik laat aan het doorwerken was op kantoor, was dat steevast in jouw gezelschap.

Gezelschap dat altijd, en door iedereen op prijs gesteld werd. Het respect dat de hele afdeling voor jou heeft was duidelijk vanaf de eerste dag.

Veel sterkte aan iedereen die deze grote man moet missen.

De voorbije paar maanden had ik het genoegen met Steven veel aangename gesprekken te hebben gevoerd, zowel technisch gericht als menselijk gerelateerd.
Soms gingen we samen eten in het resto, waar hij zijn befaamde "short-cut" naartoe volgde als "zeker de kortste weg" via-via en omhoog-omlaag.
Van tijd tot tijd hadden we een babbel in onze DICT keuken, op de rode kussentjes.
We zullen hem sterk missen, op vele vlakken.

Steven was 'ne grote meneer' letterlijk en figuurlijk, een vriendelijke reus met een gouden hart. Iemand die altijd klaarstond voor zijn team, waar je bij terechtkon met technische vragen en een babbeltje.
We gaan hem herinneren aan zijn warme persoonlijkheid, fonkeltjes in de ogen, passie voor het netwerk en mattentaartjes.
Hij laat een grote schaduw achter. Bedankt voor alles dat je voor ons betekende Steven. We gaan je zo missen.

Onlangs was Steven erg in zijn nopjes. Hij kreeg de dochter van iemand van een andere dienst waar hij veel mee samenwerkte, als jobstudent. Hij lachte al in zijn vuistje over hoe hij haar opdrachten zou geven waarover ze extra uitleg zou moeten vragen, gniffelend terwijl hij in gedachten al zag hoe zij dat aan de ontbijttafel zou doen en haar mama met haar ogen zou rollen over hoe hij haar subtiel ergens op kon wijzen.

Zo was Steven: het werk was nooit ver weg. Het was alles, maar humor was zijn onontbeerlijk wapen om hindernissen uit de weg te ruimen terwijl er smakelijk gelachen kon worden.

Jammer dat onze tijd als collega's erg kort was, maar ze was zeker leerrijk. Zijn wil om de perfectie te bereiken in zijn opdracht met de beperkte middelen die hij ter beschikking had maakte hem altijd aanspreekbaar, veel meer dan van hem gevraagd werd, en deed hem dikwijls vervelend heen en weer schuifelen van ongenoegen om niet meer te kunnen realiseren.

Ook al vond hij het met zekerheid veel te vroeg, en wij allen zeker, toch hoop ik dat hij nu ergens die rust kan omarmen, werken heeft hij minstens voor twee gedaan.

So long, Steven, happy to have known you!

Steven was een warme sociale collega, hart op zijn tong, waarop je kon rekenen. Met een grote technische kennis steeds die extra stap zettend voor de VUB. Hij zal gemist worden als mens en collega.

Heel veel sterkte aan de familie, vrienden en collega's van Steven. Gecondoleerd...