Rust zacht, Steven.
Diep bedroefd en verbijsterd nemen we afscheid van Steven Opstaele, afdelingshoofd van het netwerkteam VUBnet binnen de directie ICT. Op 29 maart 2023 stierf Steven onverwachts. Hij laat een echtgenote en twee kinderen achter. We zijn als VUB diep getroffen door dit plots overlijden, en wensen zijn familie, kennissen en collega’s veel moed en sterkte. Zijn team schreef de volgende In Memoriam als mooie, blijvende herinnering aan de zorgzame, competente en zeer gewaardeerde, grote meneer die Steven voor ons zal blijven.
Steven Opstaele vervoegde de VUB in november 2016, na een lange en rijkgevulde loopbaan in de privésector, die hem op verschillende werkplekken in binnen- en buitenland bracht. Hij werd door de VUB gevraagd voor een schier onmogelijke opdracht: een verouderd en onaangepast datanetwerk in recordtempo opkrikken naar de hoge eisen van een snel veranderende digitale wereld in de 21ste eeuw. De taak was enorm, de weg lang en bezaaid met valkuilen, maar de gids ervaren en wel beslagen. Steven ging de uitdaging aan en onder zijn leiding begon een toen nog vrij klein VUBnet team te timmeren aan dat nieuwe netwerk.
De resultaten kwamen al gauw. Innovaties en renovaties volgden elkaar snel en veelvuldig op, ook al werden ze niet altijd opgemerkt of gesmaakt. Want dat is de spijtige kant van dit soort werk: meestal wordt het pas opgemerkt als er iets niet werkt.
Maar het zou wel vrij snel duidelijk worden voor iedereen, want toen in maart 2020 een klein venijnig virus de wereld in lockdown duwde, was de VUB nagenoeg volledig klaar om de schok van streaming, afstandsonderwijs en Teams-meetings op te vangen. Iets waar Steven, samen met zijn team, een niet geringe bijdrage aan leverde.
Een man met enorme technische kennis en een grenzeloze gedrevenheid om het best mogelijke werk af te leveren. Compromisloos in zijn drive naar de best mogelijke oplossingen, moest hij dikwijls opboksen tegen verwijten en tegenkantingen, maar bleek hij achteraf keer op keer gelijk te hebben. Het sierde Steven als mens, als collega en als leider, dat hij op dat moment altijd bescheiden bleef en er nooit op uit was pluimen op z'n hoed te steken, ook al verdiende hij die dubbel en dik.
Een teamleader par excellence die altijd zijn team voorop stelde, dikwijls ten koste van zichzelf.
Hij leidde 'by example' en keek nooit zomaar langs de zijlijn toe , maar deinsde er niet voor terug zelf mee de handen aan de ploeg te slaan, om zijn mensen bij te staan. Daardoor bracht hij in de mensen die hij aanstuurde het beste naar boven, en het werkte aanstekelijk. Iedereen wilde mee, jong en niet-zo-piepjong-meer.
Want het beste in de mens naar boven halen, dat kon hij inderdaad als geen ander en heeft hij gedaan bij ieder van ons met alle resultaten van dien. We zijn hem daarvoor dankbaar.
Op elk moment van de dag kon je bij Steven terecht voor om het even wat. Zijn deur stond altijd wagenwijd open. Er was zelfs geen deur... Er was niets dat je het gevoel gaf dat hij de baas was. En nochtans gaf hij steeds de goeie richting aan.
Zijn eerlijkheid, behulpzaamheid, verdraagzaamheid, inlevingsvermogen, geduld, zin voor humor, eenvoud... maakten dat we bij Steven steeds een goed gevoel hadden.
Vandaag is het alsof het dak van VUBNet eraf is en de fundamenten weg zijn. Er was een VUBNet-tijdperk met Steven en nu komt er één zonder hem. Daarom niet minder goed maar het zal anders zijn. "Niemand is onvervangbaar", luidt het soms maar de zoektocht naar een persoon met zoveel wijsheid en emotionele intelligentie zal lang zijn.
Wij verliezen veel te vroeg een hartelijk, goudeerlijk, groot mens, letterlijk en figuurlijk. We zullen zijn imposante gestalte en zachte stem missen. We zullen Steven hard missen. We zullen ervoor zorgen dat VUBNet het goed blijft doen. Zo zou hij het ook gewild hebben. Niet alleen voor hem zullen we dat doen, maar wel altijd met hem in ons achterhoofd. Niet bij de pakken blijven zitten.
Steven… Chef… dank u voor alles! Het was voor ons allen een eer en een voorrecht je te kennen en samen te werken…
Ik ga je missen Steven. Je hebt me regelmatig een hart onder de riem gestoken met jouw vriendelijke woorden waneer ik ze nodig had. Er is een gigantisch gat geslagen in de afdeling. Rust zacht.