‘Sinds de start van de crisis streamen we vanuit ons auditorium elke ochtend om acht uur live een briefing voor alle personeelsleden van het ziekenhuis. We geven dan een overzicht van de ondersteunende maatregelen die we nemen en van de medische stand van zaken. Per dag krijgen we nu een vijftiental verdachte gevallen binnen. Op dit moment verzorgen we een zestal patiënten met Covid-19, van wie enkele op intensieve zorgen. De patiënten hebben de gemiddelde leeftijd van de bevolking. Het goede nieuws is dat nog geen enkel kind positief getest heeft.’
Dit opiniestuk verscheen eerder op tijd.be (+).
‘Tijdens de briefing bleek dat enkele jonge artsen van het ziekenhuis zich spontaan gegroepeerd hebben om mee front te vormen tegen de aanstormende crisis. Het gaat bijvoorbeeld om nefrologen, die op de dagelijkse dialyses na tijd vrij gekregen hebben in hun agenda door het verplaatsen van alle niet-dringende afspraken. Morgen krijg ik van de diensthoofden van de crisisafdelingen een lijst van taken die zij kunnen overnemen.’
‘De jongste 24 uur word ik bijna overstelpt met zulke initiatieven. Maandag had ik overleg op de medische faculteit van de VUB en ook daar hebben meer dan 160 studenten zich aangemeld om te helpen. Niet alleen artsen in spe, maar ook studenten farmacie en biomedische wetenschappen. De laatstejaarsstudenten geneeskunde kunnen we inzetten om een pre-triage te doen voordat mensen de spoeddienst binnenkomen: zo kunnen we de stromen tussen mogelijk besmetten en anderen scheiden. Andere studenten kunnen helpen bij het contacteren van artsen, het vervoer van materiaal of mensen, of in de patiëntenadministratie.’
Al die spontane reacties voor hulp zijn een enorme boost voor ons personeel.
‘En zo zijn er nog groepen in het ziekenhuis: de mensen van de keuken benutten de vrijgekomen capaciteit om maaltijden te bereiden voor medisch personeel dat langer moet werken. En de psychologen hebben zich spontaan gegroepeerd om hulp te bieden aan zorgverstrekkers met vragen en stress.’
‘In deze crisissituatie heb je grosso modo twee soorten reacties: sommigen reageren defensief en angstig. Anderen zouden door een muur lopen. Voor velen is het redden van mensenlevens in crisissituaties de reden waarom ze voor dit beroep gekozen hebben. Ik denk dat die mensen zelfs blijven werken zonder mondmaskers.’
‘Op de afdeling sterilisatie zijn personeelsleden spontaan begonnen met het stikken van mondmaskers. Het materiaal om die te maken hadden we nog. Ze produceren er nu honderd per dag. Niet de geavanceerde chirurgische maskers die het meest nodig zijn, maar wel de meer algemene maskers, die infecties uit de nabijheid tegenhouden.’
‘Ook extern zie ik het goede in de mensen bovenkomen. Ik krijg mails van artsen die voor farmabedrijven werken en zich aanbieden te helpen aan het patiëntenbed. Van gepensioneerde verpleegsters van 62 die zich nog kerngezond voelen en ingeschakeld willen worden. En van bedrijven die materiaal aanbieden. Vanmorgen was dat een chocoladebedrijf dat maskers liggen had die het niet nodig had.’
‘Die warmte doet deugd. En ook in deze tijden vinden we humor belangrijk. Dat toonden we al met ons parodiefilmpje op ‘Topdokters’ om verpleegsters te werven. Nu lanceren we elke dag een nieuwe begroeting in coronatijden: met de voeten, de ellebogen of een ‘Ugh!’ van indianen. Vandaag doen we de vogeltjesdans. Dat klinkt onnozel, maar we moeten de moed erin houden. Al die spontane reacties voor hulp zijn een enorme boost voor ons personeel.’
-
Vragen over het Coronavirus en hoe de VUB daarmee omgaat? Bekijk dan de veelgestelde vragen op vub.be/coronavirus of stuur een mail naar coronavirus@vub.be.