Onweerstaanbare drang
Voor mij draait een universiteit om … een onweerstaanbare drang. Een onweerstaanbare drang om te weten, om te begrijpen en vooral om al die kennis te delen. Te delen met onze studenten, die de samenleving van morgen mee vorm zullen geven. Te delen met die samenleving en met de stad, om zo mee oplossingen te zoeken voor maatschappelijke uitdagingen. En te delen met elkaar. Daar geloof ik sterk in.
Vertrouwen
Vertrouwen betekent ook luisteren naar elkaar. Net daarom vind ik inspraak ontzettend belangrijk. Het is de essentie van een democratische humanistische organisatie als de onze. Meningen mogen botsen, moeten botsen zelfs. Alleen zo kunnen er nieuwe inzichten ontstaan. Maar over een gebrek aan botsende meningen maak ik me geen zorgen, de VUB is altijd een plek geweest waar redelijk eigenzinnige individuen het graag met elkaar oneens waren. En dat is geen handicap, maar net een grote troef.
Brussel
Als VUB’ers moeten we overal in de stad komen, vind ik. Voor de universiteit is Brussel een levend laboratorium in alle opzichten. Met soms dramatische aspecten, we weten het allemaal, maar ook – en misschien zelfs net omwille van die problemen – met ongekende mogelijkheden voor ons. We zijn een universiteit die de onweerstaanbare drang voelt om onze kennis en expertise ten dienste te stellen van de maatschappij, van onze hoofdstad, van de mensen die er wonen. Want de mens staat voor ons altijd centraal. Maar die wisselwerking tussen universiteit en hoofdstad geeft ons ook eindeloze mogelijkheden op het vlak van onderwijs, onderzoek, innovatie en internationalisering. Ik zou dus graag hebben dat we een urban university zijn, en dat we de superdiversiteit van Brussel omarmen.
