Duurzaamheid voor het begrip bestond. Em. Prof. dr. Marcel Hebbelinck verbond zijn onderwijs aan zijn persoonlijke overtuiging in een nieuwe cursus...

Ik heb een nieuwe cursus ingebracht, die nog altijd bestaat. "Nutritionele aspecten van gezondheid en fitness". Waarom? Ik ben heel mijn leven gevraagd geweest waarom ik vegetariër was. Ik was niet alleen. Ik heb in het buitenland geroeid en ben voor Europese wedstrijden geselecteerd geweest. Ik heb er enorm goede herinneringen aan. Ik heb wedstrijden geroeid vanaf mijn veertien jaar tot praktisch dertig jaar. Dat maakte bij de studenten ook wel indruk, vooral die in bewegingswetenschappen. Zestien jaar  ben ik lid geweest van de Raad van Bestuur van het Belgisch Olympisch Interfederaal Comité. (1968-1984). Een van de voorzitters kende ik zeer goed, Jacques Roggen. Hij was van Drongen, een randgemeente van Gent. Een geweldige man. Intelligent en innemend. Van opleiding was hij orthopedisch chirurg. Hij heeft dat beroep moeten laten staan; voorzitter van het BOIC is niet iets kleins. Er was destijds een sportwetenschappelijk en -medisch congres in Lausanne en hij heeft me toen ontvangen. Ik ben initiatiefnemer en medeoprichter geweest van talrijke preolympische wetenschappelijke congressen. Elke olympiade verdient immers volgens mij een wetenschappelijk en medisch congres. Ik heb als adjunct professor aan San Diego State University gedoceerd en in een randgemeente van San Diego gewoond. Je moet een beetje geluk hebben, maar geluk moet je vooral zelf maken. Je hebt er die schatrijk zijn, omdat hun ouders rijk waren. Mijn vader heeft alles terug moeten opwerken in de jaren vijftig om een deftig inkomen te hebben met zijn handel in natuurvoedingswaren. De laatste cursus (nutritie) kwam er mede door mijn opvoeding en ik had tevens al een aantal publicaties op dat gebied. Vanwaar komen je eiwitten, vroegen ze mij vaak. Eiwitten vind je ook in plantaardige voeding. Ik ben studies beginnen maken. De cursus bestaat nog. Daarop ben ik wel fier. Nu zijn er collega’s die vegetarisch zijn. De tijden  zijn veranderd. Dat respect is mee gegroeid, maar in die tijd vond men vegetariërs veelal fanatiekelingen. Hij wenst geen dieren te eten! Sommigen gaan zo ver dat ze geen leder dragen, weigeren alles wat van gedode dieren komt enz. Ik ben daarin opgevoed. Ik heb er geen enkele verdienste aan. Ik ben het wel gebleven. Nu 88 Jaar. Ook mijn broer en zus. We hebben er geen tralala van gemaakt om te zeggen “kijk een vegetariër kan ook dit en dat”. Einstein was vegetarisch om er maar één te noemen. Ook Leonardo da Vinci. Zo  kan ik tientallen grote figuren opnoemen die meeleven met dieren. Vandaag is - behalve de gezondheid en het ethisch aspect - het ook de aarde, het klimaat dat erbij komt. (Neemt lachend een chocolaatje) Chocolade, dat mag je eten. Er zitten geen dierlijke zaken in.