Los van het resultaat mag het examen geen nare ervaring zijn, laat staan een trauma veroorzaken. Stresskippen hoeven niet gegrild te worden. Een examen gaat immers om het maken van wetenschapsmensen, niet om het kraken van jongeren die het allemaal nog moeten leren. Een verkeerde start bij een examen kan je als titularis rechttrekken met een banale hint (onmogelijk bij een schriftelijke proef); een stortvloed van juiste antwoorden volgt, maar vooral een hoopvolle glimlach. Op dat moment voelt de student zich even gelukkig.
Een examen gaat immers om het maken van wetenschapsmensen, niet om het kraken van jongeren die het allemaal nog moeten leren.
Bij het examen ligt nu de focus op het vaststellen of de student denkt zoals wij willen en op het door ons meticuleus noteren van de afwijkingen tegenover de antwoordensleutel, om te beschikken over bewijzen mocht de student het in zijn of haar hoofd halen het resultaat te betwisten. Gaat het daarom? Een allereerste examen is een leermoment, inzake de inhoud, jazeker, maar des te meer met betrekking tot de vorm. Was de studiemethode efficiënt, werd het verhaal overtuigend gebracht, waren het taalgebruik en de houding gepast? Kortom: leren hoe je examen aflegt. Daar geef je ook feedback op.
Examens maken deel uit van het academische leven, al te vaak omschreven als een noodzakelijk kwaad. Niet dus; je zou er beter naar uitkijken, zowel docent als student. Het zijn gelegenheden om te gloriëren en om te zien hoe jonge mensen daarvan genieten. Ik word er vrolijk van. Een geslaagd examen is voor mij een examen waarbij een student begrepen en tevreden het lokaal verlaat, ook al werd er geen credit behaald – er is altijd nog de tweede zittijd. Het kunnen voor iedereen vrolijke weken worden in juni.