Jos Rathé schetst de confrontaties met de Rijkswacht en de sfeer van de dialoog die ook heerste tijdens de revolte. Hij was student geschiedenis vanaf 1965, in 1968-1970 studentenafgevaardigde voor de faculteit letteren en wijsbegeerte en lid van de beheerraad voor het academiejaar 1969/70.

Mei 68: We zijn samen met allerlei studenten uit Gent en Leuven gaan betogen. Die waren soms nogal hard, waardoor mijn vriend Rob zo'n klop heeft gekregen van de rijkswacht dat hij besloten heeft een pacifist te worden. Hij heeft nooit meer deelgenomen aan betogingen.

Er zijn verschillende confrontaties geweest met de rijkswacht. Ook n.a.v. een bijeenkomst van de Cercle des Nations. In die tijd was de rijkswacht nogal rap geneigd om de matrak boven te halen. Nu zijn ze slimmer geworden. Ze proberen de zaken te kalmeren, maar in die tijd was het anders. Een van de "veldslagen" was heel hevig, met zelfs een molotovcocktail, traangas enzovoort. Ik besloot met een peleton opstandelingen een zijaanval te doen. We betraden het gebouw van de wetenschappen van de ULB. Via een gang probeerden we de plek te bereiken, maar op een bepaald moment werden we tegengehouden door professor Vanhoof (chemie) met zijn assistenten. We moesten uitleggen waarom we daar waren. We hadden toen kasseistenen in onze handen, want we wilden toen een zijaanval organiseren. Ja, Vanhoof vond dat niet zo plezant. Dan is er iets serieuzer gebeurd. We hebben dan een discussie gevoerd over de waardenvrijheid van de wetenschappen. Met traangas in onze ogen. De discussie ging erover hoe het eraan toeging in de Freie Universität in Berlijn. Ik denk dat in die tijd ook het plan is geweest - maar ik weet niet of het ook echt gerealiseerd is - om een kritische universiteit op te richten. De kring Vrij Onderzoek deed een oproep om een gebouw te huren en meubels te verzamelen om een alternatieve kritische universiteit te organiseren. De kring Vrij Onderzoek was heel actief. Achteraf zei ik altijd: "Dat was een echte universiteit waar de ideeën botsen en waar ongelofelijk veel informatie en discussies waren. Het was echt een labo. Ik vond dat een labo van ideeën."

Soms brave botsingen, maar ook hebben we gevochten tegen de fascisten. Een keer hebben de fascisten de gordijnen in het studentenhuis in brand gestoken. Dat was een harde confrontatie.

Op een bepaald moment hadden we een stakingspiket in de faculteit van de rechten. We eisten het woord op, maar raakten niet binnen in het auditorium. De prof rechten zei: "Ik bepaal wat vrij onderzoek is, jullie niet."