Onverteld verhaal: de Belgische literatuur van de Groote Oorlog
De Eerste Wereldoorlog gold als een gloriemoment voor België. In 1914 werd “Brave Little Belgium” een begrip. In de jaren twintig definieerde historicus Henri Pirenne de oorlog van België als een oorlog om verlichte waarden, tegen autocratie. Maar de Belgische literatuur deelde dit vooruitgangsgeloof niet: gedichten, novelles en romans over front en thuisfront boden in beide landstalen een pessimistische blik. Die Belgische literatuur bereikte nimmer de status van de oorlogsliteratuur in het Verenigd Koninkrijk, Duitsland of Frankrijk. Toch werpt dit corpus van vergeten schrijvers en verzonken teksten licht op de onmacht van heel Europa om de oorlog te duiden.
Honderdste sterfdag Emile Verhaeren
De Emile Verhaeren Leerstoel (Vrije Universiteit Brussel) ontleent zijn naam aan een van de meest bekende Belgische dichters en een van de markantste figuren van de vooroorlogse Europese cultuur. Dit jaar is het honderd jaar geleden dat hij stierf. Zijn dichterlijk werk inspireerde verschillende avant-garde bewegingen en als criticus bereidde hij de doorbraak van neo-impressionisme en art nouveau voor. Met Emile Vandevelde was hij één van de medeoprichters van het socialistische Volkshuis te Brussel. Het sociale engagement van Verhaeren en zijn geloof in kunst en wetenschap was een belangrijke om de leerstoel naar hem te vernoemen. Deze leerstoel wil de interdisciplinariteit binnen de Humane Wetenschappen bevorderen.
De leerstoel bestaat uit een inaugurale rede en een seminarie voor de studenten. Om de twee jaren wordt beurtelings een titularis aangeduid door de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, de Faculteit Psychologie en Educatiewetenschappen, de Faculteit Economische, Sociale en Politieke Wetenschappen. Dit jaar viel de eer te beurt aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Op voorstel van Prof. Dr. Guy Vanthemsche van de vakgroep Geschiedenis, werd Prof. Dr. Sophie De Schaepdrijver als titularis van de Leerstoel aangesteld.