De boxing clinic die Tjønndal organiseert aan de VUB is een typevoorbeeld van hoe de sociologe - die naast een professionele bokster ook een gediplomeerde olympische coach is - meisjes en jonge vrouwen betrekt bij haar onderzoeksprojecten. Daarin bestudeert ze de in- en exclusieprocessen van meisjes die in een superdiverse urbane context ingeschreven zijn in een boksclub. In een rijke en motiverende context en gebruik makend van methodes uit de (beeldende) kunsten zoals collage, graffiti, fotografie en digitale filmcreaties, spoort ze jonge, boksende meisjes en vrouwen aan om zichzelf te uiten en als het ware zelfportretten van zichzelf te maken.
Tijdens haar verblijf aan de VUB wil Tjønndal eveneens het onderzoek stimuleren naar hoofdbeschermers. Tijdens de Olympische Spelen zijn die immers verboden voor mannelijke boksers, maar verplicht voor vrouwelijke boksers. Ook bij trainingen in boksclubs zijn meisjes en vrouwen verplicht hoofdbeschermers te dragen. De vraag is: vanwaar dat onderscheid, en zijn de redenen die door de officiële boksinstanties worden aangedragen voor die ongelijke behandeling van mannen en vrouwen wel wetenschappelijk verantwoord?
Tijdens haar verblijf in Brussel traint Anne Tjønndal in een boksclub in Molenbeek, waarvan onlangs een documentaire verscheen. Ze verricht eveneens onderzoek in die boksclub.