Jan Loisen

Het is enorm moeilijk te vatten dat zo een dierbare, lieve, warme en optimistische collega er niet meer is. Ik kende Jan al vanaf zijn tijd als student en toen ik zijn schitterende masterproef begeleidde in 2001. Ik herinner me nog dat hij me vertelde hoe fijn het was voor hem, om mijn lovende evaluatieverslag te lezen. En daarna samen jaren opgetrokken als collega in de vakgroep en in imec-SMIT, in vele meetings en conferenties, al dan niet samen met Karen. Het was ook heel fijn dat ik mijn rol als voorzitter van opleidingsraad in 2017 met vol vertrouwen kon doorgeven aan zo een gedegen en professionele opvolger.

Het is dankzij hem dat onze discipline op de best mogelijke wijze geïntroduceerd werd aan vele generaties Vlaamse en internationale studenten (inclusief mijn zoon), mede op basis van zijn basiswerk (samen met Stijn Joye). In mijn nieuwe rol als hoofd van de nieuwe opleiding Sociale Wetenschappen aan Universiteit Hasselt heb ik dankbaar gebruik kunnen maken van dit standaardwerk, om ook daar de bakens uit te zetten voor Communicatiewetenschappen.

Wat een onmetelijk gemis! Enorm veel sterkte en warmte aan Karen, Lynn, Mats, familie en vrienden.

Genegen groeten,
Jo

Dag Karen, kinderen, en familie van Jan,

Mijn oprechte deelneming met het droevige nieuws van het onverwachte en veel te vroeg heen gaan van Jan.

Het is onwezenlijk en het blijft moeilijk te vatten.

Ik zal Jan altijd blijven herinneren als een gemoedelijke en geliefde collega die het altijd goed voorhad en die mee zijn schouders zette onder het project van onze faculteit en de VUB.

Veel sterkte, Karen!

Marie-Anne

Ik vroeg Jan ooit op de man af hoe het toch kwam dat hij steeds zo optimistisch was, altijd zin had om zijn schouder onder dingen te zetten, zo enorm veel geduld had met de meer frustrerende aspecten van het academische bestaan. Hij verklaarde dat zelf door zijn ‘underdog’-positie als communicatiewetenschapper: je steeds moeten verantwoorden voor je eigen academische legitimiteit, niet kunnen teren op de autoriteit van de meer gevestigde disciplines, je niet laten verleiden door een gevoel van academisch ‘entitlement’ (iets dat hij ook herkende in onze toenmalige rector). In retrospect was dat een typisch Jan-antwoord: je eigen kwaliteiten toeschrijven aan het team waarvan je deel uitmaakt, een persoonlijk compliment doorschuiven naar de collega’s rondom jou.

Ik ben enorm dankbaar dat ik een tijdje lang met Jan een team heb mogen vormen. Zijn kalmte, zijn optimisme, zijn goesting waren voor ons allen een enorme steun bij de start van de Bachelor Social Sciences, die in belangrijke mate door zijn inzet van de grond kwam.

Ik ben enorm bedroefd dat Jan ons ontnomen werd en ga hem missen. Die betekenisvolle glimlach van de andere kant van de vergaderzaal, die diplomatische interventies, die heerlijk relativerende babbels.

Heel veel sterkte gewenst aan zijn familie en iedereen die hem lief had.

Too many times I have looked up over my desk to say, “Jan, I have a question…”. And the response never failed to come accompanied with a smile – all the many different smiles: bemused, amused, contemplative, understanding, supportive, and every so often, bursting with a roaring laughter.

Jan and Karen, welcomed and guided me through their city, into their home, and even into their office – amongst that nestling cocoon of pictures of the family he so proudly and lovingly looked after. They welcomed me into their courses and into their classrooms. And what a privilege that was. To watch our Jan teach up close—as a student, and later as a colleague—is without doubt the closest thing to magic that I have seen: magisterial, authoritative, attentive, and all wit. And he made all that look effortless.

Jan had an infinite capacity for compassion for his students. Inside and outside the classroom, he was never short on a kind comment. He never hesitated to lend a hand, or a sympathetic ear, to whomever needed it. And his most prized professional achievement was always the recognition he received from the students at the end of every semester. And his students never failed to show their appreciation.

Dear Jan, we have truly been graced by your friendship, and your smile.

All too fleeting, all too beautiful.

Yazan

Dear Professor Jan,

We have met very little but enough to be able to see from the messages of your loved ones that my intuitions about the kind of person and teacher you are were correct. Every time I saw you, you had a smile and a friendly attitude, something for which I am very grateful, especially during my interview to join DCLead. It is evident what a huge mark you have left on your community, among their loved ones.

I would like to express my deepest condolences, respect and love to the family.

RIP

I don't know how the VUB will find someone as kind, knowledgeable, smart, funny and as good as a professor as Jan. I didn't think i would like communications until i started listening to his lectures. He had an amazing way of teaching and he loved doing it through his classes i understood why he loved the Frankfurter Schule that much!! and i think that's something that will always stay with me.

Thank you Jan Loisen for being my teacher. I'm very lucky i got to experience your teaching

Wherever you are i hope you're happy and good

Professor Loisen was en docent met een hart voor zijn vak, het lesgeven en zijn studenten. De manier waarop hij een aula uren lang vol passie kon boeien, doen niet velen hem na.

Wat me vooral zal bijblijven was de manier waarop hij meermaals vol bewondering over zijn echtgenote sprak. Hoe hij zijn liefde voor pingpong met ons deelde, of hoe hij complexe theorieën vatbaar maakte met anekdotes uit zijn alledaagse leven.

Professor Loisen was een correcte en joviaal man die voor vele eerste jaar studenten een vertrouwde omgeving maakte van een vaak nieuwe, overweldigende wereld.
Het was een voorrecht les van hem te hebben gehad

Veel moed en sterkte gewenst aan ieder die heb dierbaar was.

Professor Loisen gaf mij de eerste universitaire les een jaartje geleden, hij wist een gigantische groep van 300 leerlingen direct te boeien met zijn vak en legde de lat daarmee ontzettend hoog voor de andere profs. Hij gebruikte statements van mijn favoriete hiphop artiesten om de meest interessante concepten uit te leggen en het elitaire beeld dat ik (toen) van profs en academici had werd daarmee in één keer van tafel geschoven. Zijn lessen zorgde voor een algemene motivatie en zijn mede de reden dat mijn eerste jaar op de VUB zo boeiend was en vlot(ter) ging. Hij was een interessante en super sympathieke man. Mijn innige deelneming aan alle vrienden en familie, hij zal enorm gemist worden!

Het is nu al bijna 4 jaar geleden dat ik les van hem kreeg, maar ik verwees vorige week nog naar een mopje die hij toen maakte in de les..

Professor Loisen zijn lessen waren steeds boeiend, interactief, grappig… Een professor zoals hem wens je iedereen toe.

Ik ben dankbaar dat ik mijn eerste stappen in Communicatiewetenschappen heb genomen in zijn vak.

Veel sterkte gewenst aan zijn geliefden.

Ik ontmoette Jan via gemeenschappelijke vrienden en gaf ooit een gastcollege tijdens een van zijn lessen journalistiek. Dit is onwezenlijk nieuws. Veel sterkte aan familie en vrienden.

Prof. Loisen gaf mij mijn eerste les op de universiteit. Hij was de professor die mij de eerste stap in het universitair leven deed maken en dat had niemand kunnen doen zoals hij. Zijn gevoel voor humor, interactieve leermethode en simpelweg leuke uitstraling heeft ervoor gezorgd dat je elke keer weer met plezier in zijn les ging zitten. Ik herinner me nog goed hoe we elke les de ‘praatdoos’ gegooid kregen om ons te laten antwoorden. Hij was een aanspreekbare professor waarmee contact altijd goed verliep en waarvan je wist dat je voor vragen of hulp altijd terecht kon.
Als lid van PERSkring was hij voor ons ook een van de professoren waarmee we de beste band hadden. Hij stond elk jaar weer klaar om ons te helpen om in contact te geraken met de nieuwe studenten. Hij zal gemist worden door elke student en alumni die de kans kreeg om in zijn les te zitten.

I will miss you Jan!

I call myself lucky to be your student. I will always remember you as a great and kind soul, always smiling, always so supportive, always helping DCLead students despite being on holidays.

Last year during my first oral exam at VUB, I had anxiety and you saw my hands shivering. You said, take 5 minutes more. You were so kind and understood my anxiety issue. You even encouraged me by saying "your assignment was really good don't stress take your time and answer".

The last time I saw you at VUB I waved you as I was getting late for my exam, you waved back with warm smile. Prof you will always be remembered!

Jan has been such a great support and encouragement for all of us at DCLead.
I will always remember my first interview with him when applying for the program. He's been by our side ever since.
He had such a positive spirit and passion for his work, he will be missed dearly.

De lessen van Professor Loisen waren voor mij als schakelstudent een eerste kennismaking met Communicatiewetenschappen aan de VUB. Met de nodige humor en enthousiasme wakkerde hij tijdens zijn lessen een interesse in de Communicatiewetenschappen aan die verder ging dan gewoon een diploma behalen. Ik leerde hem als begeleider van mijn Masterproef een beetje beter kennen. Hij wist altijd met de juiste woorden me door de moeilijke momenten van het schrijfproces te loodsen. Het steeds vinden van de juiste woorden op het juiste moment is weinigen gegeven.

Toen ik mede dankzij hem aan een doctoraat kon beginnen, stuurde ik Professor Loisen een mailtje om hem uitgebreid te bedanken. Zijn antwoord was kort en krachtig: ‘Dat je aan de slag kan is helemaal jouw verdienste!’ Jan vormt een soort van rode draad doorheen mijn tijd aan de VUB. Hij stond altijd klaar voor studenten en collega’s. Je zal gemist worden.

Veel sterkte aan Karen en de kinderen in deze onbeschrijfelijk moeilijke tijden.

I will always remember Prof. Jan and his welcoming aura. He was the one who interviewed me when I was still applying for the Erasmus scholarship, and to us in DCLead, he will always be remembered as an integral part of our journey.

May he rest in peace.

Dear Professor Loisen,

Ooit stuurde ik je een mail waarbij ik je aansprak als Loison en jij zonder extra woorden je volgende mail beantwoordde met Loisen, de laatste twee letters onderstreept. Heel ironisch, zoals je ook in onze lessen was.

You were one of my first and favourite professors I've ever had. Your teaching was interesting and in-depth, but you were able to make jokes throughout, even in harsh situations when everyone was in lockdown and professors were one of our only companions (including your kids sometimes screaming in the background). You also weren't shy to stand up for what you thought was important: you illustrated one of your theoretical concepts with a picture of your son, and how it was absolutely fine for you that he wanted to wear a dress at times.

Thank you for introducing communication sciences and the VUB to me in such a human way.

Wat een onwerkelijk nieuws...

Prof. Loisen was altijd zo enthousiast tijdens zijn lessen, dat je met plezier naar de campus kwam. Hij vertelde met zoveel passie over het vak en nam met evenveel liefde zijn vrouw en kinderen mee in zijn verhalen en voorbeelden.

Ik zal nooit vergeten hoe hij zijn humor overbracht in zijn lessen. En hoe hij, zelfs in een volle aula, persoonlijk begaan was met alle studenten en het beste met iedereen voor had.

Ik wil zijn vrouw, kinderen, verdere familie en andere naasten enorm veel sterkte wensen.

Professor Loisen was voor velen het boegbeeld van de Communicatiewetenschappen. In het eerste jaar maakten we kennis met zijn interessante lessen, verteld met veel passie en humor. Elke student had veel respect voor professor Loisen en keek naar hem op, alsof hij zelf een founding father van de communicatiewetenschappen was. Ook in onze verdere carrière kwamen we hem geregeld tegen en kon hij ons steeds nieuwe boeiende inzichten bieden. Zelfs wanneer alumni terugblikken over hun studies aan de VUB, is de eerste naam die ze noemen die van professor Loisen. We hebben allemaal veel geleerd van hem en zullen hem missen.
Ikzelf zal nooit zijn spontane humor (en soms ook zelfspot) vergeten. Dankzij hem wist ik waarom ik voor deze richting heb gekozen en dat draag ik voor altijd mee.

Geen Communicatiewetenschappen zonder Jan Loisen.

Rust zacht, professor.

Enorm veel sterkte gewenst aan familie, vrienden en collega's.

De verbijstering om jouw verlies is onmetelijk, Jan, de leegte die je achterlaat zeer groot.

Het was een voorrecht om met jou te mogen samenwerken en je ook als mens te leren kennen. Geen vraag of inspanning was je teveel wanneer je iets kon betekenen voor je vakgroep, je faculteit, je collega's, je studenten: een man om op te bouwen.

Mijn innige deelneming aan Karen, de kinderen, de familie en vrienden.

Onbevattelijk, oneerlijk en intriest. Gevoelens die blijven.

Ik leerde Jan kennen als een erg gewaardeerde collega binnen de bachelor Social Sciences. Jan sprak steeds met kennis van zake (nooit te voortvarend, altijd gefundeerd), toonde betrokkenheid en empathie, en had een ongelooflijk oog voor detail (tijdens de examencommissies werd geen Excel lijn door hem gemist). Hij bracht rust in elke vergadering en gaf aanwezigen het vertrouwen dat het allemaal wel goed zou komen. Maar vooral hebben we veel gelachen, over het leven, met onszelf en wanneer we spraken over de kinderen.

We gaan Jan erg missen. Meer dan een teamspeler was hij een anker, een baken. Als docent was hij niet enkel toegewijd maar inspireerde hij. Als mens bewonderde ik zijn integriteit, humor, warmte en passie voor zijn métier. Ik probeer zijn kwajongensachtige lach, zijn vrolijke kwinkslagen en knipogen vast te houden.

Veel sterkte aan Karen, Lynn en Mats, familie en vrienden.