In zijn Corona-mijmeringen schrijft professor Philippe Humblé, docent in de opleiding Toegepaste Taalkunde, vanuit zijn ‘kot’ in Bertem, over ons alledaagse, verrassende nieuwe leven, in een tijd waarin de mens zichzelf moet heruitvinden, in een gereduceerde versie. Lees hier overpeinzing 3: Yoga vs. Corona.
Overpeinzing 4: Fietsen vs. Corona
Ik fiets aan een roekeloze 25 km per uur (24 vitessen, Schwalbe-banden) langs de Brede Weg, Vlaanderen-Fietsroute Nr. 30. Het mag, ik heb het gevraagd, ik ben alleen, ik houd afstand van mezelf: “Je est un autre”.
De rit valt best mee. Ik fiets alleen tussen de geel/groene velden en hou mentaal een lijstje bij van alles wat nu obsoleet is : voorrangswegen, knipperlichten, jachtverboden, Frame Theory, geklede broeken, paaseieren, zelfstrijkende hemden, Historische Kritiek, skistokken, paraplu's, eenrichtingsverkeer, sociolinguïstiek, ikzelf (wie weet). Als ik rond mij kijk, blijven alleen de mesttractoren en de Charolais van nutteloosheid gespaard.
Ik zit even op de berm. Er nadert een groep. Twee vrouwen, elk aan een kant van de weg. Geschatte afstand: 2 meter. Ik probeer te weten te komen waar mensen buiten mijn eigen huis zoal over praten. Een paar meter voor mij houden ze op met spreken, zeggen goeiendag, wachten weer een paar meter, en hervatten dan hun conversatie. Het enige wat ik herkend heb is het West-Vlaams. Ze zijn niet van hier.
Oei! Te vlug de sociolinguïstiek in de vuilnisbak gegooid!
---
Philippe Humblé (1955) geeft les aan de vakgroep Toegepaste Taalkunde, Spaanse vertaalkunde en Intercultural Communication. Hij heeft vijfentwintig jaar lesgegeven aan de Universidade Federal de Santa Catarina in Brazilië en sinds 2009 doceert hij aan de VUB. Vanaf volgend academiejaar ‘moet’ Humblé op pensioen, maar hij hoopt dat corona zijn plannen niet in de war stuurt om volgend jaar aan een ‘nieuwe carrière’ te beginnen, in Brazilië of in China.