In zijn Corona-mijmeringen schrijft professor Philippe Humblé, docent in de opleiding Toegepaste Taalkunde, vanuit zijn ‘kot’ in Bertem, over ons alledaagse, verrassende nieuwe leven, in een tijd waarin de mens zichzelf moet heruitvinden, in een gereduceerde versie. Lees hier overpeinzing 4: Fietsen vs. Corona.
Overpeinzing 5: Asperges vs. Corona
Ik zit op een asperge-bed. Op dit plateau met velden, 'zover het oog reikt', is dit op deze koele valavond de enig droge plek. Onder mijn zitvlak, verrichten de asperges moeiteloos hun blinde werk. Ze snuffelen hun weg naar boven, het zijn de mollen onder de groenten. Maar zodra zij, tot vorig jaar, ook maar hun kopje bovenstaken, kwamen dagloners uit het oosten ze oogsten (dit rijm was ongewild en zonder betekenis). Maar nu Corona eerst de kop heeft opgestoken, krijgen de asperges plots een onverhoopte kans. Zij zullen overleven. Geen Poolse of Roemeense dagloners die hun bestaan breken in de knop. Geen bruuske scheiding van hun 'roots'. Onverwacht krijgt de asperge uitstel, om weldra, in september of oktober, vast te stellen dat, ten slotte, het trieste einde identiek zal zijn.
Graag had ik, als besluit, hieraan een parallel gekoppeld met het leven van de mens.
Ik vrees dat er geen parallel te trekken is, en dat we het met dit verhaal over asperges en Corona zullen moeten doen.
---
Philippe Humblé (1955) geeft les aan de vakgroep Toegepaste Taalkunde, Spaanse vertaalkunde en Intercultural Communication. Hij heeft vijfentwintig jaar lesgegeven aan de Universidade Federal de Santa Catarina in Brazilië en sinds 2009 doceert hij aan de VUB. Vanaf volgend academiejaar ‘moet’ Humblé op pensioen, maar hij hoopt dat corona zijn plannen niet in de war stuurt om volgend jaar aan een ‘nieuwe carrière’ te beginnen, in Brazilië of in China.