“Ik vind het uitdagend en motiverend om in een mannenwereld te werken”

Hoe verliep je professionele parcours tot nog toe? 

Sara Blondeel: “Voetbal heeft me altijd gefascineerd, al van jongs af aan. Mijn professionele carrière begon bij de Belgische Pro League, de overkoepelende organisatie van de Belgische profclubs. Dankzij een stage via de VUB kreeg ik daar de kans om ervaring op te doen. Vier jaar geleden maakte ik de overstap naar een van die profclubs, KRC Genk. Een geslaagde switch, omdat ik nu van dichtbij de passie en emotie kan ervaren die me ooit verliefd maakten op deze sport.” 

“Ik begon er als KidsClub Coördinator, met als doel jonge supporters van 4 tot 12 jaar aan de club te binden. Na twee jaar maakte ik de overstap naar het commerciële team, waar ik vandaag verantwoordelijk ben voor het beheer van onze grootste partners en actief ondersteun in het aantrekken van nieuwe partnerships. KRC Genk is de enige profclub in België die als vzw opereert, wat betekent dat we zelf onze inkomsten moeten genereren. Dat maakt mijn job niet alleen uitdagend, maar vooral enorm boeiend.” 

Vanwaar die fascinatie voor het voetbal? 

“Ik ben opgegroeid met drie broers die allemaal op een hoog niveau hebben gevoetbald;  voetbal was bij ons thuis altijd hét gespreksonderwerp. Zelf speelde ik als kind niet, maar ik stond elk weekend langs de zijlijn om te supporteren. Zo ontstond mijn passie voor de sport. Op mijn 18e besloot ik zelf te gaan voetballen, iets wat ik met veel plezier deed totdat mijn professionele carrière in de voetbalwereld begon. De combinatie werd uiteindelijk te uitdagend, waardoor ik mijn schoenen aan de haak moest hangen. Maar omdat ik in het voetbal actief bleef, voelde die beslissing een stuk makkelijker.” 

Uit je studententijd: zijn er bepaalde connecties je bijgebleven? 

“Het vak dat de meeste indruk op mij heeft gemaakt, was dat van professor Inge Derom in sportmanagement. Dankzij haar kregen we de kans om verschillende bedrijven te bezoeken en in de praktijk te ontdekken hoe er binnen ons vakgebied wordt gewerkt. Zo brachten we onder andere een bezoek aan RSC Anderlecht, de Koninklijke Belgische Hockey Bond en zelfs een gevangenis, waar we leerden hoe De Rode Antraciet sport en cultuur inzet binnen detentie. Die praktijkgerichte ervaringen lieten de grootste indruk op mij na, omdat je echt midden in het werkveld staat. Daarnaast had ik altijd een fijne band met de professor zelf.” 

Heeft de VUB jouw denken sterk beïnvloed? 

“Ik denk dat ik destijds voor de VUB heb gekozen omdat de universiteit het meest aansloot bij mijn persoonlijkheid. Er wordt bijvoorbeeld veel nadruk gelegd op het ontwikkelen van een eigen mening, iets wat ik altijd erg belangrijk heb gevonden. In dat opzicht heb ik me hier vanaf dag een thuis gevoeld. Vooral in de masteropleidingen werden we aangemoedigd om kritisch na te denken, onze standpunten te vormen en deze goed te onderbouwen.” 

Hoe probeer je vandaag een steen te verleggen in de maatschappij? 

“Voor KRC Genk is het community-gevoel essentieel, en als medewerker wordt verwacht dat je dit ook actief uitdraagt. Concreet ondersteunen we via de KRC Genk Foundation, onze maatschappelijke pijler, wekelijks 4 à 5 projecten. Dit varieert van fietslessen voor allochtone vrouwen tot het runnen van een jongdementiecafé, waar mensen met jongdementie samenkomen om bijvoorbeeld voetbalherinneringen op te halen. De club vraagt veel van haar medewerkers, en ik draag daar met veel plezier mijn steentje aan bij. Daarnaast hoop ik als vrouw in de wereld van het mannenvoetbal een klein verschil te maken en wellicht een rolmodel te worden voor studenten met dezelfde ambities. Momenteel bekleden vrouwen slechts 5 procent van de managementfuncties in het voetbal. Er is dus nog wat werk aan de winkel.” 

Waar droom je nog van in je carrière? 

“Ik ben trots op de weg die ik tot nu toe heb afgelegd en ben heel gemotiveerd om mijn bijdrage aan KRC Genk voort te zetten. Mijn hart klopt blauw. Daarom is mijn ambitie om binnen de club verder te groeien en uiteindelijk een managementfunctie te bekleden, waarin ik mijn vaardigheden en passie optimaal kan inzetten om de club naar nieuwe hoogtes te brengen.” 

Heb je een gouden raad voor de studenten die vandaag afstuderen? 

“Het klinkt misschien als een cliché, maar mijn advies is: doe wat je graag doet. Ik heb inmiddels op drie verschillende plekken gewerkt en hierdoor geleerd hoe belangrijk het is om elke dag met plezier naar je werk te gaan. Nu werk ik al vier jaar bij KRC Genk, en ik ben nog nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan. Wat ik ook enorm waardeer, is dat ik elke dag uitgedaagd word; geen enkele dag is hetzelfde. Dat is wellicht het voordeel van werken in een relatief klein team.” 

Stel, je stond vandaag terug voor de keuze van een studierichting, zou je hetzelfde kiezen? 

“Ik denk het wel. Destijds heb ik wel getwijfeld tussen twee heel verschillende richtingen: rechten of lichamelijke opvoeding. Als ik nu terugkijk naar mijn 18-jarige zelf, besef ik dat ik toen zeker nog niet klaar was voor een rechtenopleiding. 'Lichamelijke opvoeding' was toen de perfecte keuze, en gelukkig bood de opleiding later een brede waaier aan afstudeerrichtingen, waardoor ik me verder kon specialiseren.”