Leerstoel History and Philosophy of Sciences

Inleiding

In 2013 richtten de wetenschappers Cécile Casterman en Raymond Hamers de Leerstoel History and Philosophy of Sciences op. Deze academische leerstoel bestaat uit een jaarlijkse lezingenreeks met internationaal gerenommeerde sprekers. Het programma wordt samengesteld door Crosstalks. De kick-off van de leerstoel vond plaats in oktober 2013 met VUB-eredoctor Prof. Londa Schiebinger (Stanford University).

Gastsprekers de voorbije jaren waren o.a.: Anne Fagot-Largeault (Collège de France), Dava Sobel (auteur), Philipp Blom (historicus, auteur), Peter Gallison (Harvard University), Adam Lowe (Factum Arte) en Simon Schaffer (Cambridge University), John Thackara (Doors of Perception), Paul Halstead (University of Sheffield), Souleymane Bachir Diagne (Columbia University) en Maneesha Deckha (University of Victoria).

Cécile Casterman en Raymond Hamers deden in de late jaren 80 onderzoek naar antilichamen, waarbij ze een nieuwe klasse van antilichamen ontdekten bij de kameelachtigen: het alpaca antilichaam. Hun onderzoek leidde tot de spin-off Ablynx, een van België’s succesverhalen. Cécile Casterman overleed in 2020.

Doelstellingen

De Leerstoel History and Philosophy of Sciences komt tegemoet aan de noodzaak van een universiteitsbrede en interdisciplinaire opleiding History and Philosophy of Sciences. De motor van deze leerstoel is het engagement van Cécile Casterman en Raymond Hamers om intergenerationele discussies mogelijk te maken vanuit de geschiedenis en de filosofie van de wetenschappen.

Raymond Hamers over de Leerstoel History and Philosophy of Sciences:

“In de meeste opleidingen ontbreekt nog steeds een luik geschiedenis en filosofie van het wetenschappelijk denken. Aan die leegte wilden we iets doen. Je hebt dat historisch kader nodig. Neem nu de atoomtheorie, die bestond reeds als conceptueel concept bij de Grieken, met het atoom als kleinste deeltje van een materie. Die continuïteit zien, dat bredere verhaal is essentieel. Het gaat niet om een chronologische opsomming van gebeurtenissen, wel om de geschiedenis en de evolutie van wetenschappelijke ideeën.”

De publieke lezingen richten zich enerzijds op het internationale verband tussen wetenschap, kunst en technologie, en anderzijds op de lokale samenwerkingen met Brusselse organisaties en instituten.

Mireille Hildebrandt

Titularis 2021-2023: Mireille Hildebrandt

Mireille Hildebrandt is als onderzoeksprofessor 'Interfacing Law and Technology' verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Zij is codirecteur van de onderzoeksgroep Law Science Technology and Society studies (LSTS) aan de faculteit Recht & Criminologie. Daarnaast bekleedt ze de deeltijdse leerstoel Smart Environments, Data Protection and the Rule of Law, bij het Institute for Computing and Information Sciences (iCIS), aan de Faculteit Natuurwetenschappen van de Radboud Universiteit Nijmegen. Dit markeert haar aandacht voor het doorbreken van disciplinaire grenzen, wat onder meer resulteerde in een tekstboek over 'Law for Computer Scientists and Other Folk', dat onlangs bij Oxford University Press in open access werd gepubliceerd.

Haar onderzoeksinteresses betreffen de implicaties van geautomatiseerde beslissingen, machinaal leren en kunstmatige ‘agents’ voor recht en de rechtstaat in constitutionele democratieën. Naast 5 wetenschappelijke monografieën en de redactie van 23 wetenschappelijk boeken en tijdschriften, publiceerde ze meer dan 100 hoofdstukken en artikelen in wetenschappelijke boeken en tijdschriften.

In 2018 verwierf Mireille Hildebrandt een ERC Advanced Grant voor het fundamentele onderzoeksproject 'Counting as a Human Being in the Computational Law' (CoHuBiCoL), op de grens van recht en computerwetenschap. In dat kader is zij mede-oprichter van het internationale peer reviewed open access Journal of Cross-Disciplinary Research in Computational Law, samen met Laurence Diver.

Mireille Hildebrandt is zeer geinteresseerd in grensoverschrijdende interactie tussen kunst en wetenschap, met name waar kunst versteende wetenschappelijke praktijken uitdaagt, en zo een inspiratiebron kan zijn voor een laterale manier van kijken naar de eigen discipline.