L’union de sans-papiers pour la regularisation (USPR) is een collectief van mensen zonder verblijfsvergunning in Brussel. Het doel van deze organisatie is zichtbaarheid creëren rond de vraag van illegale immigratie enerzijds en gehoor geven aan de problemen waarmee individuen zonder verblijfsdocumenten geconfronteerd worden anderzijds.
“België, Europa, is een droom voor de meeste mensen die in Afrikaanse landen wonen. De meesten onder ons zijn niet in staat om werk te vinden. Ikzelf heb geografie gestudeerd in Marokko, maar eens ik was afgestudeerd lukte het mij niet om werk te vinden. Weet je, de arbeidsmarkt in Marokko en in Afrika in het algemeen is ontzettend moeilijk. Een hoge bevolkingsdichtheid betekent over het algemeen weinig werkgelegenheid. Dat is waarom we hier zijn, om te werken en bij te dragen aan de Belgische economie. Aangezien ik geen verblijfsdocumenten heb, kan ik ook in België geen werk vinden. Zelfs als ik hier werk vind (illegale arbeid, nvdr), zou dat voor ongeveer dertig euro zijn voor tien uur werken per dag. Dat is dus drie euro per uur. Ik werkte op de markt, in de Marollen, zeven dagen per week. Laden en lossen terwijl je baas dingen verkoopt. Maar door de pandemie ben ik mijn baan kwijtgeraakt. Dat is een jaar geleden. Ik heb mijn studie afgemaakt en mijn diploma gehaald, net als de anderen. Het probleem is echter dat we niet de middelen hebben om de situatie in Marokko te verbeteren. Mensen gaan naar de hogeschool of de universiteit, maar daarna, na hun afstuderen, komen ze in een doodlopende straat terecht als het gaat om het vinden van een baan. Een baan zonder de juiste papieren is gelijk aan een baan zonder contract, zonder zekerheden, zonder iets. Je baas kan respectloos tegen je zijn of je vernederen. En als je een dag ziek bent en niet kunt komen opdagen, word je onmiddellijk vervangen… In het bezit zijn van verblijfspapieren, dat is de basis, het begin, de allereerste stap om volledig te integreren in een land. Maar zelfs deze basis hebben we niet. Als Europeaan kun je bijvoorbeeld aan tafel zitten, het eten verdelen, bij wijze van spreken. En wij zitten daar ook, met de droom om aan te schuiven aan de eettafel.”
Lees de getuigenissen van Mustafa, Jaouad en Amine op demoeial.be.