Prof. dr. Marcel Hebbelinck is de eerste voorzitter van de sociale commissie en ook van de in 1977 verzelfstandigde Sociale Raad. Er was o.a. een tekort aan universitaire koten...
Om een van de koten te kunnen hebben, moest je bewijzen dat je het geld niet had of je vader niet rijk genoeg was om een kot te huren. Of je moest heel ver weg wonen. Ik moest zo’n beetje toezicht houden over de selectie en de criteria die gebruikt werden. Ik zeg tegen de man die een kot aanvroeg: “En beroep (van je vader)?”. “Diamantair”. Er stonden nauwelijks inkomsten op het belastingformulier... Maar ons moest hij niet bedriegen. Als je de zoon bent van de diamantair, kun je wel een kot betalen buiten de universiteit en dat andere aan behoeftige studenten laten. Je komt toch altijd mensen tegen die willen schipperen, liegen, bedriegen, enz. Altijd op het randje hè. Het was ook geen slechte student. Zijn vader had waarschijnlijk gedacht: “Het is het proberen waard”.