‘Ik heb net de cijfers van het ziekteverzuim bij ons personeel bekeken. Die vallen enorm goed mee. Ze liggen zelfs lager dan in dezelfde periode vorig jaar. Slechts 60 personeelsleden testten positief op het virus, en niemand is uitgevallen met echt zware klachten. Bij ons geen Italiaanse toestanden, met verplegend personeel en artsen die massaal uitvallen en soms zelfs overlijden. Ik sprak daarover met een Italiaanse arts die al een tijd bij ons werkt. Volgens hem ligt dat toch wat aan de Italiaanse nonchalance. Maar dat is een anekdotische, geen wetenschappelijke verklaring. Wellicht speelt ook het feit dat Italië het eerste Europese land in de frontlinie was. Wij hebben veel kunnen leren de Italianen.’
Dit opiniestuk verscheen eerder op tijd.be (+).
‘Vandaag ben ik op mijn dagelijkse rondgang door het ziekenhuis langs onze labo’s gepasseerd. Wie zich een kamer vol petrischaaltjes en microscopen en tientallen naarstige laboranten voorstelt, zit verkeerd. Het is een hoogtechnologische omgeving vol robots. Een van de toestellen voert Covid-19-testen uit. Het is 1,5 meter groot en werkt bijna volautomatisch.’
‘Drie keer per dag worden er stalen geanalyseerd. Die komen van het slijm dat uit de neus of keelholte van de patiënt gehaald wordt. We voeren 60 analyses per dag uit. Uit het slijm isoleren we de nucleotiden, het genetisch materiaal van het virus, in dit geval RNA. Die worden door de toevoeging van enzymen omgezet in DNA, dat in sneltempo gekopieerd wordt, waarna we met de techniek van fluorescentie het virusspecifieke DNA kunnen detecteren. Je ziet dan per staal een curve op de monitor verschijnen. Is de lijn vlak, dan is het staal negatief. Begint die lijn te stijgen, dan gaat het om een positieve test.’
Iedereen spreekt over de tuincentra, de scholen en de bedrijven als het over de exitstrategie gaat. Maar wat met de ziekenhuizen?
‘Intussen blijft ook de rest van het labo draaien. In het begin van de epidemie hadden we nog volop besmettingen met de gewone griep. Ook bij coronapatiënten zien we soms een bijkomende bacteriële besmetting. We hebben al patiënten gehad die binnenkwamen met een bacteriële pneumonie, een infectie van de long, maar die niet reageerden op antibiotica en uiteindelijk met corona besmet bleken. Un train peut en cacher un autre. Het coronavirus kan zich goed camoufleren.’
‘Nu we de strijd tegen corona in de ziekenhuizen stilaan onder controle krijgen, maak ik me vooral zorgen over de doorstart van de klassieke geneeskunde. Hoe langer de lockdown duurt, hoe relatiever de regel wordt dat niet-dringende gevallen uitgesteld moeten worden. De stelregel was: alles wat zonder medische schade twaalf weken uitgesteld kon worden, stellen we uit. Die tijdsregel is arbitrair en gaat alleen op voor chronisch zieken die al in behandeling waren of mensen met een gekende pathologie. Maar wat met alle nieuwe zieken die er intussen zijn bijgekomen? Wie beslist om die patiënten toch te behandelen in het ziekenhuis: de patiënt zelf, de huisarts, de specialist? Goede informatie, voor iedereen, is cruciaal.’
‘We bereiden ons volop voor om die stroom veilig aan te kunnen. Ons gebouw moet een safe haven zijn, met telkens twee stoelen tussen wachtenden in de wachtruimtes. We gaan ook de openingsuren spreiden. Maar het is wachten op groen licht van de overheid. Iedereen spreekt over de tuincentra, de scholen en de bedrijven als het over de exitstrategie gaat. Maar wat met de ziekenhuizen? Daar moet ook duidelijkheid over komen. Anders vallen er nog veel meer slachtoffers, maar dan onder de gewone patiënten die nu nog niet naar de dokter of het ziekenhuis durven. En die tweede golf kan op termijn hoger uitvallen dan de eerste, die van corona.’