Als bevlogen arts en als gedreven expert in de rampengeneeskunde had hij slechts één drijfveer: mensenlevens redden. Vandaag is het zijn eigen leven dat aan een zijden draadje hangt. En er is geen arts die hem kan redden. Het lot van onze VUB-collega Ahmadreza Djalali ligt in handen van Iraanse rechters. Alleen zij kunnen zijn terdoodveroordeling nog ongedaan maken. En er is haast bij, want nu zijn hoger beroep een maat voor niets bleek, kan zijn terechtstelling elk moment gebeuren.
Dr. Djalali is gastdocent aan onze universiteit, de Vrije Universiteit Brussel. Probeer het u even voor te stellen: een gewaardeerde collega die de doodstraf krijgt. Zonder te weten waarom.
Collega’s die nauw met dr. Djalali samenwerken kennen hem als een minzame, innemende en alom gerespecteerde wetenschapper. De beschuldiging van Iran dat hij een spion van aartsvijand Israël zou zijn, klinkt volstrekt ongeloofwaardig. Te meer omdat de Iraanse rechtbank nooit enig bewijs op tafel heeft gelegd. Ahmadreza Djalali is terechtgekomen in een nachtmerrie zoals de beroemde schrijver Franz Kafka ze heeft beschreven. Zonder dat hij iets verkeerds had gedaan, werd hij op een ochtend gearresteerd.
Het hoger beroep tegen het doodsvonnis bleek plots een maat voor niets. De advocaat van dr. Djalali had het hoger beroep immers nooit ingediend. De nachtmerrie is nu helemaal pure horror geworden
Voor Ahmadreza Djalali is er voorlopig geen ontwaken uit zijn nachtmerrie mogelijk. Dit is geen droom of verzinsel, dit is de weerzinwekkende werkelijkheid in 2017 in Teheran. Of zoals zijn VUB-collega dr. Gerlant van Berlaer onomwonden stelt: “De enige vergissing die Ahmadreza Djalali ooit maakte, is dat hij met collega’s van verschillende landen samenwerkte om de opvang van slachtoffers van rampen te verbeteren, onder meer in zijn eigen geliefde thuisland.”
Gerlant van Berlaer en andere naaste collega’s van dr. Djalali, net als hij verbonden aan de Europese master in Rampengeneeskunde, hebben het voortouw genomen om Iran onder druk te zetten. Samen met vele duizenden collega’s van alle universiteiten, met de onverdroten inzet van Amnesty International, met sterke signalen van Vlaamse, Belgische en Europese politici is de voorbije maanden de druk op Iran voortdurend opgevoerd. Er leefde hoop dat het regime in Teheran dan toch redelijkheid en menselijkheid aan de dag zou leggen. Tot zich afgelopen weekend een nieuwe verbijsterende wending voordeed. Het hoger beroep tegen het doodsvonnis bleek plots een maat voor niets. De advocaat van dr. Djalali had het hoger beroep immers nooit ingediend. De nachtmerrie is nu helemaal pure horror geworden. Niets staat de executie van onze collega nog in de weg.
De enige vergissing die Ahmadreza Djalali ooit maakte, is dat hij met collega’s van verschillende landen samenwerkte om de opvang van slachtoffers van rampen te verbeteren, onder meer in zijn eigen geliefde thuisland
Het laatste wat we nu mogen doen, is ons moedeloos neerleggen bij dit gruwelijke verdict. De VUB en het UZ Brussel zijn dit ook niet van plan. We vragen aan politici, diplomaten, wetenschappers en iedereen die begaan is met fundamentele mensenrechten, om de Iraanse wanpraktijken aan de kaak te stellen. Nu donderdag om 18 uur trekken we naar de Iraanse ambassade. Om met zoveel mogelijk mensen een eerlijk en transparant proces te eisen, met respect voor de rechten van de verdediging en in overeenstemming met internationale wetten en standaarden. En staat in de Koran niet dat wie een mens doodt, de hele mensheid doodt?