Toen haar ouders haar in 1989 aan haar kot afzetten, kon Telidja Klai niet vermoeden hoe bepalend die dag zou zijn. De VUB werd haar biotoop: ze studeerde er psychologie, doctoreerde, was praeses, ontmoette haar man en gaf er jarenlang les. Vandaag studeren haar twee zonen aan de universiteit en werkt Klai als content manager en ontwikkelingspsycholoog bij Ketnet. “De VUB is mijn leven geweest.”
Wil jij begrijpen wat mensen drijft? Start met Psychologie aan de VUB.
Wat houdt je job precies in?
Telidja Klai: “Het is de fijnste job van de wereld. (lacht) Ik ben verantwoordelijk voor alle internationale programma’s op Ketnet: van de aankoop ervan tot de adaptaties. Daarnaast stel ik de Ketnetprogrammatie samen, zowel voor tv als VRT MAX. Ik bereid ook de strategische dossiers voor, niet alleen op vlak van visie & missie, maar ook op vlak van ontwikkelingspsychologie, diversiteit, inclusie, integriteit… Mijn collega’s en de makers kunnen op mij ook beroep doen als het gaat over moeilijkere thema’s in fictie en non-fictie reeksen. Hoe maak je de hobbels van het leven bespreekbaar, met respect en op maat van de doelgroep?
Tot slot geef ik gastlessen en lezingen in binnen- en buitenland rond thema’s als hoe je met een televisieprogramma kunt werken aan ontwikkelingsdoelen of hoe je een wereld voor kinderen kunt creëren waarin ze even helemaal (en veilig) kunnen verdwijnen. Achter al onze content, en zeker die voor de allerjongsten, zit een ontwikkelingsmatrix. Hiermee toetsen we af of een programma de juiste ontwikkelingsdoelen stimuleert. Het idee is dat we als zender kinderen begeleiden in hun ontwikkeling.”
“Aan de VUB ademt iedereen een sfeer van vrijdenken uit"
Hoe ben je in die job beland? Had jij na je studies al een duidelijk beeld van wat je wilde doen?
“Na mijn studies psychologie en gerontologie heb ik een doctoraat gedaan. Ik vond een academische carrière heel fijn, maar ik miste iets creatiefs - op de humaniora zat ik in de richting kunstwetenschappen. Omdat ik af en toe al consultancy opdrachten had gedaan voor Ketnet, heb ik hen opgebeld met de boodschap: ‘Als jullie willen, ben ik beschikbaar.’ Zo ben ik hier beland. Voor mij is dit de ideale combinatie. Ik kan me creatief uitleven, en tegelijk heb ik het academische en mijn passie voor kinderen en jongeren niet moeten loslaten. 90% van de dagen ga ik met een grote glimlach werken.”
Wat neem jij mee van de VUB in je job?
“Als je naar de VUB gaat, dan vormt dat je kijk op de wereld. Mijn baas, de netmanager van Ketnet, zei laatst al lachend: ‘Wat is dat toch met de VUB?! Als VUB’ers elkaar tegenkomen, dan trekken jullie als een familie naar elkaar toe.’ Ik denk dat het klopt. Aan de VUB ademt iedereen een sfeer van vrijdenken uit: van de proffen en assistenten tot de medewerkers op het secretariaat of in het VUB-restaurant. Ik zie dat ook bij Luka en Renno, mijn zonen, die allebei aan de VUB studeren. Het is mooi om te zien dat zij de waarden die ik hen heb proberen mee te geven, solidariteit, tolerantie, engagement… verder kunnen ontplooien aan de VUB.”
Via je zonen kun je goed vergelijken. Zijn de tijden voor studenten nu anders dan in jouw tijd?
“Ja, echt helemaal. Ik ben blij dat de kern van de VUB hetzelfde is, maar het is niet te vergelijken. Gelukkig maar, het zou problematisch zijn mocht alles onveranderd zijn gebleven. De maatschappij is zo hard geëvolueerd. Ik zie mezelf in de helft van de week nog naar huis bellen met een telefoonkaart om te zeggen dat ik goed was aangekomen. Intussen is technologie alomtegenwoordig, tot in het hybride lesgeven. Daarnaast is het kleinschalige karakter verleden tijd. Ik ben afgestudeerd met dertien studenten in de psychologie. Vandaag zijn het er honderden. Op een positieve manier is de universiteit uit zijn voegen gebarsten.”
Het zijn ook turbulente tijden. Waar liggen de uitdagingen en kansen voor pas afgestudeerde psychologen?
“Via mijn job zie ik hoeveel druk er is op kinderen en jongeren. We leven in een prestatiegerichte maatschappij. Dat zorgt voor veel keuzestress, zelfs in hun vrije tijd. Het gaat ook niet goed met de mentale gezondheid van veel jongeren. De jeugdhulpverlening krijgt dat helaas niet opgevangen. Als je morgen als psycholoog met kinderen en jongeren wilt werken, kun je er dus vanop aan: er is (helaas) werk genoeg.”
“Ik probeer om elke dag de verwondering toe te laten en het licht in de duisternis te zoeken en te zijn voor anderen”
Heb je nog een advies voor de studenten die nu afstuderen?
“Zeker! Verlies nooit het Peter Pan gehalte in jezelf. Ga op zoek naar je eigen hoogtes. Laat niet toe dat rationaliteit en de pragmatiek de overhand nemen, maar zorg ervoor dat je je emoties dicht bij je houdt en dat je trouw blijft aan jezelf. Open je hart voor de wereld en naar de wereld. Ik probeer om elke dag de verwondering toe te laten en het licht in de duisternis te zoeken en te zijn voor anderen - zonder de hobbels in het leven onder de mat te vegen uiteraard.”
Waar droom jij professioneel nog van?
“Ik hoop om zo lang mogelijk te doen wat ik heel graag doe. En dat is op dit moment dit. Ik ben eerder een content madame dan een manager. Ik ben heel graag met de inhoud en met de doelgroep ‘kinderen en jongeren’ bezig. Op die manier kan ik de principes en waarden die ik belangrijk vind mee uitdragen en zo elke dag met het team een steentje verleggen. Heel vaak zijn dat kleine steentjes, maar af en toe wordt dat kleine steentje, dankzij de inzet van veel mensen samen, een grote rots. Neem nu de STIP IT actie tegen pesten. Als je ziet hoeveel kinderen en volwassenen vandaag stipjes zetten, dan kun je wel stellen dat we hiermee een enorme maatschappelijke impact hebben gehad.”
Tot slot, welk moment aan de VUB zal je nooit vergeten?
“Ik kan uren vertellen over mijn tijd aan de VUB, maar het moment dat me altijd zal bijblijven, is het allereerste: 30 september 1989 om 19.00u. Die avond hebben mijn ouders me hier afgezet. Dat was emotioneel. In zekere zin heb ik toen afscheid genomen van mijn kinderjaren. Tegelijk stapte ik binnen op mijn kot en dacht ik: hier begint het volgende hoofdstuk. En dat vervolg is veel groter geworden dan ik ooit had kunnen denken. Tot 2005 heb ik voltijds gewerkt aan de VUB, achteraf heb ik er nog enkele jaren les gegeven. Daar zitten zoveel onvergetelijke momenten tussen: het moment dat ik afstudeerde, het moment dat mijn zusje -die zes jaar jonger is- hier kwam studeren, maar ook het moment waarop ik praeses werd van mijn studentenkring. Ik heb aan de VUB ook mijn eerste echte lief leren kennen en heb er later Sven, de man van mijn leven, ontmoet. Mijn kinderen hebben er in de crèche gezeten. De VUB is mijn leven geweest. Ik zeg altijd: ik heb aan de VUB niet enkel een diploma gehaald, ik ben er groot geworden.”
Kom jij studeren aan de Vrije Universiteit Brussel?
Maak je keuze uit meer dan 100 bachelor- en masteropleidingen, krijg les van wetenschappers en professoren en bouw aan je identiteit en je toekomst. Wij dagen je uit, leren je kritisch nadenken en geven je een vliegende start in je vakdomein.