‘Het weekend is vrij rustig verlopen. We hebben zelfs een kleine terugval van het aantal besmette patiënten gezien. We hebben er nu 27 in het ziekenhuis, van wie zeven in intensieve zorgen. Een zwaluw maakt natuurlijk de lente niet, en we moeten heel voorzichtig blijven, maar misschien is België er wel vroeg genoeg bij geweest en zijn onze maatregelen, in tegenstelling tot die in Spanje of Italië, wel goed opgevolgd. Ook onze statistici zijn lichtjes hoopvol. Maar de toeloop zal hoe dan ook komen. We hopen dat onze vergrote capaciteit dat aankan.’
Dit opiniestuk verscheen eerder op tijd.be.
‘Onder elkaar zitten we hier weleens te dromen. Dan zeggen we dat we een groot feest zullen geven voor ons personeel eens dit voorbij is. Maar de infectiologen van het ziekenhuis wijzen ons dan meteen terecht: zo zouden we het virus opnieuw de wereld insturen. Als we nu een hoge piek vermijden, betekent dat dat we de infecties alleen maar meer in de tijd spreiden. Dit wordt een blijvende belasting voor onze gezondheidszorg. De lockdown kunnen we geen drie jaar volhouden. Maar we kunnen in een latere fase wel meer focussen op het beschermen van de kwetsbaarsten.’
‘Wat de testcapaciteit betreft, zitten we in het ziekenhuis op schema. Er was een probleem met de toevoer van reagentia, maar dat is nu onder controle. We testen iedereen die volgens de regels van de overheid getest moet worden. Of je dat massaal
moet uitbreiden zoals in Duitsland of Zuid-Korea? Dat weet ik niet. Misschien ligt het feit dat die landen zo efficiënt zijn aan hun volgzamer cultuur, waar mensen heel nauwgezet de regels opvolgen.’
Wellicht gaan we de oude orde niet helemaal herstellen, maar zullen we bepaalde wijzigingen behouden.
‘Intern zijn we ook overgeschakeld op CT-scans als eerste manier om te zien of iemand besmet kan zijn of niet. We hebben inmiddels voldoende ervaring om op de beelden de alarmsignalen te herkennen, en die scans verlopen sneller dan de tests.’
‘We denken ook al na hoe ons ziekenhuis eruit moet zien na deze crisis. Wellicht gaan we de oude orde niet helemaal herstellen, maar zullen we bepaalde wijzigingen behouden. Vroeger gebeurden opnames volgens een welbepaalde flow, waarbij een bepaald aantal handelingen na elkaar uitgevoerd werden. Waarom zouden we dat niet parallel doen, zoals nu met het onmiddellijk nemen van een CT-scan? Nu weten we binnen twee uur waar een patiënt thuishoort, terwijl dat vroeger twee dagen kostte.’
‘Door de crisis hebben we ook een paar afdelingen bij elkaar gezet. We deden dat volgens een bepaalde medische logica. Waarom zouden we dat niet houden? Een voorbeeld zijn de afdelingen voor diabetes, vaatheelkunde en cardiologie. Dat zijn
pathologieën die heel complementair zijn.’
We moeten deze crisis aangrijpen om eens na te denken over de relatieve overconsumptie in onze zorg.
‘En we moeten dieper durven na tedenken. Door het uitstellen van de meeste consultaties en ingrepen zien we bepaalde patiënten niet die wel behandeld moeten worden. Velen durven ook niet naar het ziekenhuis. Dat zal een zware weerbots hebben. Maar misschien vallen nu ook de onnodige prestaties weg. Daarom moeten we deze crisis aangrijpen om eens na te denken over de relatieve overconsumptie in onze zorg.’
‘Onze financiering is grotendeels gebaseerd op medische prestaties. Voor elke medische actie worden wij betaald. Het voordeel daarvan is de dienstverlening, maar het nadeel is dat we veel doen wat niet nodig is. Laten we deze crisis gebruiken om naar een gemengd model te evolueren: deels op basis van prestaties, deels met bundeling per traject, deels met een vast bedrag per inwoner, en deels op basis van kwaliteit.’
‘Dat zijn discussie voor later. Maar de toekomst is hopelijk niet te veraf. En om Winston Churchill te parafraseren: ‘Never waste a good crisis.’ Laat ons hopen dat we morgen niet met alarmerende cijfers geconfronteerd worden, die ons opnieuw met de neus op de feiten dwingen.’