De VUB en de ULB reiken op 4 december 2025 eredoctoraten uit aan markante, culturele stemmen die Brussel op uitzonderlijke wijze belichamen, beschrijven of verbeelden. Muzikant Stromae, schrijfsters Lize Spit en Amélie Nothomb en tekenaars Ever Meulen en François Schuiten hebben, elk op hun terrein, een krachtige bijdrage geleverd aan het stedelijk, sociaal en cultureel narratief van Brussel. Tekenaar Ever Meulen, de ‘nom de plume’ van tekenaar Eddy Vermeulen, woont al sinds 1967 in Brussel en vertelt waarom zijn hart voor Brussel klopt.
Vanuit het kleine West-Vlaamse Kuurne, waar ik vandaan kom, was Brussel dé grote stad. Alles gebeurde daar. Mijn favoriete tekenaars Hergé en E.P. Jacobs en sportmannen als Eddy Merckx en Jacky Ickx woonden er. Toch droomde ik als kind ervan om naar Amsterdam, Londen of New York te gaan.
“Het Atomium is een fetisj van mij geworden”
Ik deed mijn legerdienst in de Géruzet-kazerne. Dichter ben ik nooit bij de VUB geweest. Wel heb ik heel even op de universiteit in Gent gezeten, maar daar lagen duidelijk mijn ambities niet. Ik kon alleen maar tekenen. Mijn studies grafische vormgeving begon ik in Gent en voltooide ik in Brussel. Brussel was eind jaren zestig een gezellige stad, die je makkelijk aankon. Nu is het een grootstad geworden, dat heb ik zien veranderen. Ik kom nog regelmatig in het centrum, ga naar de Bozar of bezoek vrienden in de buurt van de Grote Markt. Of ik koop postkaartjes in kunstwinkel Plaizier.
Als kind bezocht ik de Wereldtentoonstelling van 1958 en raakte ik gefascineerd door het Atomium. Als ik maar enigszins kon, voegde ik het gebouw als silhouet toe aan mijn tekeningen. Nog altijd als ik in de buurt ben, ga ik even langs. Het Atomium is een fetisj van mij geworden. Brussel is altijd het onderwerp van mijn grafisch werk geweest. Een paar jaar geleden werd ik gevraagd door Louis Vuitton om een carnet de voyage, een luxueus reisboek te maken. Ze wilden me naar een exotische plaats sturen, Japan of Australië, het mocht ver zijn en duur, maar ik koos voor mijn stad omdat ik dingen wil tekenen waar ik van hou en die ik ook het beste ken. ‘Ce n'est pas le but, zeiden ze me, het moet een reisboek zijn en ze hebben er toch een tijdje over moeten nadenken. Uiteindelijk gingen ze akkoord en heb ik 120 tekeningen van mijn favoriete plekken in de stad kunnen maken. Samen met mijn vrouw Viviane, een echte Brusselette, zijn we er in onze oude Chevrolet Corvair op zondagochtenden op uitgetrokken. We bezochten de plekjes die ik in het boek wilde, Viviane maakte er foto’s van, ik schetsen.
“Louis Vuitton wilde me de wereld insturen, maar ik koos voor Brussel. Ik teken nu eenmaal het liefst wat ik ken en graag zie”
In opdracht van Louis Vuitton tekende Ever Meulen een travel book rond Brussel
Het is vooral de architectuur die mij inspireert. Je hebt de mooie sociale tuinwijken, Floreal en Le Logis, maar ik heb ook de Wetstraat met zijn chaotisch verkeer getekend. Vooral de modernistische architectuur uit de jaren ’20 en ’30 heeft mij enorm beïnvloed. Daarvan staan er heel wat prachtige voorbeelden van in Brussel. Zoals het hoekgebouw aan het Sterrenplein in Elsene, het Palais de la Folle Chanson en een beetje verder de Résidence Ernestine. Ik heb ook bijzondere gebouwen getekend, zoals de oude Wiel’s brouwerij in Vorst. En spectaculaire villa’s in Sint-Genesius-Rode, Villa Empain aan het Terkamerenbos en het Stoclet-paleis in Sint-Pieters-Woluwe. Helaas heb ik dat nog nooit kunnen bezoeken. (Op de achtergrond horen we Viviane hem influisteren dat de VUB dat wel moet kunnen regelen.)
