De academische opening van 2025-2026 was veel meer dan een plechtigheid. Het werd een krachtig signaal dat studenten hun stem niet alleen laten horen, maar ook laten voelen. Twee studentenvertegenwoordigers pakten de aula in met woorden die bleven hangen: poëtisch, kritisch én hoopvol.
“Wij zijn die rivier” – Wout Vanhelden
Voorzitter van de Studentenraad Wout Vanhelden nam het publiek mee in een stroom van woorden die op rijm over het podium rolden. Hij vergeleek de studentenbeweging en de universiteit met een rivier: levendig, onstuitbaar, soms rustig, soms woest.
Zijn boodschap was scherp: vrijheid is geen vanzelfsprekendheid, maar iets wat je moet onderhouden en verdedigen.
“Vrijheid is een spier, en zij vraagt om kracht; train je haar niet, dan zakt ze zacht.”
Wout hield de universiteit en zijn medestudenten tegelijk een spiegel voor. We roepen graag open mind, open science, open campus, maar sluiten soms zelf de kring. Zijn slot sloeg in als een mokerslag:
“Wij… zijn… die rivier.”
“Brussel is écht internationaal” – Isaac Searle
Isaac Searle, voorzitter van het International Student Platform, bracht een ander geluid: dat van de stad en de wereld. Hij benadrukte hoe uniek de VUB en Brussel zijn als kruispunt van talen, culturen en ideeën.
“Brussel is echt internationaal, op een manier waarop de meeste plekken dat alleen maar lijken te zijn.”
Hij maakte duidelijk dat internationale studenten meer zijn dan gasten; ze zijn mede-eigenaars van de universiteit. Dankzij een recente hervorming krijgen ze voortaan gegarandeerde zetels met stemrecht in de studentenraad. Voor Isaac is dat geen detail, maar een doorbraak naar echte inclusieve vertegenwoordiging.
Zijn oproep was even krachtig als optimistisch: gebruik de unieke positie van Brussel om academisch werk te verbinden met de wereld die net buiten de campus beslissingen neemt.