

Rust zacht, Jan.
Met immense droefheid neemt de VUB-gemeenschap afscheid van prof. dr. Jan Loisen. Op 6 maart 2023 stierf Jan aan een hartstilstand en laat hierbij zijn echtgenote, prof. Karen Donders, en zijn twee kinderen achter. We zijn diep getroffen door het plotse overlijden van Jan, die een grote indruk op ons allen naliet. We koesteren alle mooie herinneringen en leven sterk mee met de familie, vrienden en kennissen.
Jan kwam in 2001 bij de afdeling Communicatiewetenschappen als onderwijsassistent. Hij was een zeer enthousiaste en warme collega met een hart voor zijn studenten. Na zijn doctoraat in 2009 over het Audiovisueel Beleid van de WTO, onder begeleiding van Caroline Pauwels, werd hij in 2011 professor aan de vakgroep. Jan was een toegewijde, loyale en gewaardeerde collega met een focus op curriculumontwerp, onderwijs en onderzoek. Met een passie voor onderzoek naar communicatietheorie, Europees en internationaal audiovisueel beleid droeg Jan bij tot het wetenschappelijk veld. Hij begeleidde meerdere doctoraten in deze onderwerpen. Zeer toegewijd in zijn onderwijs heeft hij duizenden studenten wegwijs gemaakt in communicatiestudies via zijn vak Inleiding tot de Communicatiewetenschappen.
Jan was de drijvende kracht van de Erasmus Mundus Master Digital Communication Leadership in samenwerking met Paris-Lodron University of Salzburg, Aalborg University en Wageningen University. Hij heeft de vakgroep met groot succes door meerdere visitatie- en evaluatieprocedures geloodst. Zonder enige twijfel heeft Jan bijgedragen aan het DNA van de vakgroep Communicatiewetenschappen.
Laat hier een rouwberichtje, of een mooie herinnering aan Jan achter.
Bloemen, noch kransen. Liever een gift aan het Caroline Pauwels Noodfonds voor studenten: BE51 0013 6779 3562 (Vrije Universiteit Brussel, ‘GIFT FO7’).
Onbevattelijk, oneerlijk en intriest. Gevoelens die blijven.
Ik leerde Jan kennen als een erg gewaardeerde collega binnen de bachelor Social Sciences. Jan sprak steeds met kennis van zake (nooit te voortvarend, altijd gefundeerd), toonde betrokkenheid en empathie, en had een ongelooflijk oog voor detail (tijdens de examencommissies werd geen Excel lijn door hem gemist). Hij bracht rust in elke vergadering en gaf aanwezigen het vertrouwen dat het allemaal wel goed zou komen. Maar vooral hebben we veel gelachen, over het leven, met onszelf en wanneer we spraken over de kinderen.
We gaan Jan erg missen. Meer dan een teamspeler was hij een anker, een baken. Als docent was hij niet enkel toegewijd maar inspireerde hij. Als mens bewonderde ik zijn integriteit, humor, warmte en passie voor zijn métier. Ik probeer zijn kwajongensachtige lach, zijn vrolijke kwinkslagen en knipogen vast te houden.
Veel sterkte aan Karen, Lynn en Mats, familie en vrienden.