“We zijn het grootste hotel van Brussel”
Na een carrière van bijna 40 jaar neemt Ludo Reuter op 31 augustus afscheid van de VUB. De meesten kennen hem als diensthoofd Studentenhuisvesting, waar hij al meer dan 20 jaar met gezond verstand alles in goede banen leidt.
Ook in coronatijden is Ludo present op de campus in Etterbeek voor de aanwezige kotstudenten. In minder bruisende omstandigheden, dat wel. Door de coronamaatregelen moet Ludo zijn voorziene en verdiende afscheidsfeest uitstellen. “We zullen wel een stuk taart eten met een paar collega’s.”
Toch wel sneu om in die omstandigheden afscheid te nemen.
“Het is verschrikkelijk, ik heb het gevoel dat ik mijn ontslag om dringende reden heb gekregen en dat ik langs een achterpoortje wegga. Ik kan van niemand afscheid nemen en ik heb hier 40 jaar gewerkt. Dat is echt rot. Achteraf kom ik natuurlijk nog wel eens terug, maar het is niet leuk.”
Kruissnuffelende labradors en maandverbanden
We laten Ludo niet gaan zonder zijn VUB-verhaal te delen. Neem mee een kijkje achter de schermen van de VUB, van 1981 tot nu!
Ludo studeerde in 1978 af als maatschappelijk assistent, als enig kind in een zeer katholiek gezin. “Tijdens mijn stage bij het PMS-centrum was mijn baas vrijzinnig tot en met. Ik kwam uit een klein Limburgs dorp en had nog nooit over vrijzinnigheid gehoord. Wij zijn goede vrienden geworden en op een gegeven moment heb ik de klik gemaakt. Toen heb ik gebroken met het katholicisme, tot grote ergernis van mijn ouders en familie. Toen ik afstudeerde had mijn vader al een job voor mij geregeld bij het ACV, maar ik heb vriendelijk bedankt.”
Ondanks de kritische periode van werkloosheid eind jaren ’70 kon Ludo direct aan de slag. Na enkele jaren bij het OCMW en het PMS (psycho-medisch-sociale centra, het huidige CLB) begon zijn carrière aan de VUB. “Tijdens mijn sollicitatiegesprek voor de functie van maatschappelijk assistent zat de labrador van Luc Titeca aan mijn kruis te snuffelen, ik was totaal gestresseerd. Dat was mijn eerste contact met de VUB, maar blijkbaar was het dan toch meegevallen want ik werd aangenomen.”
1981 – 1985 Sociale dienst / Jobdienst
Op oktober 1981 begon Ludo halftijds op de toenmalige jobdienst en halftijds op de sociale dienst in Jette. “Het is altijd mijn sterkte geweest dat ik alles altijd zo goed mogelijk wilde organiseren en realiseren. Op de jobdienst heb ik de focus een beetje verschoven. In eerste instantie moesten kandidaten voldoen aan de voorwaarden van de werkgever en in tweede instantie speelde ook het sociaal criterium een rol. Dat heeft enorm geboomd en die job is toen geëxplodeerd. Dat werkt vandaag nog altijd zo goed, ook door de hervormingen binnen de sociale dienst.”
1985 - 1987: VUBtiek
“Daarna begonnen ze mij zowat op te merken en te zien dat ik iets wilde doen en veranderen. De VUBtiek was vroeger een echt grootwarenhuis, waar je zwemvliezen kon kopen maar ook etenswaren en wijn. Het was ook een tijdsgeest waarin we vonden dat alles wat we zelf deden, we beter deden dan de privé. Er was zelfs een reisbureau aan de VUB! Je kan niet geloven wat ik in die VUBtiek tegenkwam, zoals zeven paletten met maandverbanden. Dat was goed voor alle vrouwen van de VUB voor een gans leven! Ik had voor de toenmalige rector Oscar Steenhaut een nota gemaakt met alles wat anders moest. Na vijf minuten in mijn pleidooi zei hij: ‘Het is goed, ge moogt sluiten.’ Die uitverkoop was grandioos.
1987 – 1999 Dienst cultuur / Kultuurkaffee
"In 1987 ging het diensthoofd van het restaurant weg en toenmalig directeur-generaal Leo Peeters vond dat ik daar baas moest worden. Horeca, eten en drinken hebben mij altijd geïnteresseerd, dat zie je ook (lacht hartelijk). Maar dan kwam Willem Elias op de proppen en hij was bezig met de opstart van de cultuurdienst en het Kultuurkaffee. Typisch voor Willem om iemand te kunnen overtuigen, uiteindelijk ben ik er twaalf jaar gebleven. Het was hallucinant wat daar allemaal gebeurde. Het was het drukste café van Brussel, dat was waanzin. We waren een klein team, aangevuld met jobstudenten. Elke avond was er iets te doen, zoals gratis concerten en fuiven in het weekend.”
1999 – 2020 Dienst huisvesting
Toen het voormalige diensthoofd Huisvesting vertrok in 1999, werd Ludo gevraagd om alles daar zo goed mogelijk te gaan organiseren. “We zijn gaandeweg gegroeid en hebben nu 1540 kamers. We zijn het grootste hotel van Brussel geworden.”
Het moet plezant blijven
Hoe kijk je terug op die indrukwekkende VUB-carrière?
Van mentaliteit was ik eigenlijk een kleine zelfstandige, maar door het feit dat ik zo braaf ben opgevoed heb ik dat nooit aangedurfd. Ik heb altijd de kans gekregen van de VUB om mijn ding te doen. Dat is mijn leerschool en heb ik ook tegen mijn opvolger gezegd: zorg dat je rekeningen in orde zijn, dat je baas geen last van je heeft en dan krijg je een enorme vrijheid aan de VUB. Dat heb ik altijd geapprecieerd en is de reden waarom ik een zeer tevreden werknemer ben van de VUB.
Wat waren de grootste veranderingen van het kotleven door de jaren heen?
De studenten zijn wel veeleisender geworden. Als er een dag geen warm water of internet is, aanvaarden ze dat niet meer. Met de renovatie van de koten zijn we voor de optie gegaan om kamers zo goedkoop mogelijk aan te bieden en volledig zelfbedruipend te zijn. Op de kamers is er niets meer van sanitair, dat is nu allemaal gemeenschappelijk en wordt ook wekelijks gepoetst. Als een student vroeger drie à vier jaar in een kamer had geleefd, moesten we daar soms douchebakken uitbreken en schimmel door te weinig verluchting verwijderen. We verhuren vandaag aan ongeveer 320 euro per maand en dat ligt onder de privémarkt voor de kwaliteit die ze krijgen. Als er 1540 jonge mensen samenleven maak je wat mee. Het is de bedoeling daar zo mee om te gaan dat het voor hen plezant blijft, maar dat ze de boel ook niet afbreken.
En hoe doe je dat, daarmee omgaan?
Onze meeste kotstudenten leven in een unit van zes personen, dat is eigenlijk een klein gezin. Het is de bedoeling dat als er conflicten zijn, ze dat in eerste instantie zelf oplossen. Ze mogen hun babbel komen doen of mailen, maar we vragen hen altijd om het eerst zelf te proberen. Het is nooit zo positief als die van huisvesting onmiddellijk ingrijpt in de unit. Qua sfeer is dat niet bevorderlijk en daar waarschuwen we ook voor. Soms lukt dat, soms niet. En als ze zich niet aan de regels houden, krijgen ze een officiële verwittiging. Als ze nog verder gaan, moeten wij dat ook doen en dan krijgen ze bijvoorbeeld het jaar erop geen kamer meer. Dat zijn zowat de sancties, maar al bij al gaat het nog hoor. Je moet een evenwicht vinden qua leefbaarheid. Die coronaperiode is een zeer moeilijke. Studenten krijgen bepaalde regels opgelegd maar voor jongeren is het niet simpel. En sommigen houden zich daar niet aan en anderen beginnen dan te klikken.
Ga je dan in gesprek?
We proberen altijd tot een gesprek te komen. Het is heel belangrijk om onmiddellijk te reageren. Soms is het ook gewoon grappig hoor, dan zijn dat plezante dingen. Maar soms is het ook keihard.
Je hebt als ervaringsdeskundige waarschijnlijk al moeilijke situaties meegemaakt?
In het begin onderzocht de dienst Huisvesting het volledige sociaal-financiële plaatje van de student. Toen ik er begon, kwam er een scheiding tussen de uitbating van de dienst en het sociale luik. Dat ligt nu volledig bij de sociale dienst, de huidige dienst Studentenstatuut & studiefinanciering. Ik heb er altijd naar gestreefd dat wij de uitbating doen en op sociaal-financieel vlak kunnen studenten een huurtoelage krijgen. Die geldt niet alleen voor VUB-kamers, ook voor privékamers via BRIK. Dat is echt goed, want qua karakter moet het klikken om in zo’n unit te leven en er zijn studenten die zich daar niet goed bij voelen. Zij kunnen dan naar een privékamer met meer privacy maar toch die financiële ondersteuning krijgen en dat systeem werkt. Daar ben ik zeer tevreden over.
Een master Gezond Verstand
Wat ga je het meest missen?
Ik kan het me nog niet helemaal voorstellen, maar geleidelijk aan sijpelt het door. Momenteel is het hier natuurlijk anders door corona. Die sfeer van vroeger ga ik wel missen en ook de collega’s met wie ik al 20 jaar samenwerk. Maar ik heb een goede opvolger (Bart Geelen) en daar ben ik blij mee.
En wat wil je die opvolger nog meegeven?
Ik heb altijd gezegd: er is één echte voorwaarde in die job van diensthoofd Studentenhuisvesting en dat is gezond verstand. Ze zouden aan de VUB een master Gezond Verstand moeten inrichten, want dat is zo belangrijk. Je krijgt hier zoveel dingen op je af, daar moet je logisch over redeneren en niet met grootse theorieën want daar gaat het allemaal niet om. En zorg dat je rekeningen kloppen.
Is dat iets dat je kan leren, gezond verstand?
Ik denk dat je het grotendeels moet hebben, maar je kan een beetje bijschaven. Ik heb collega’s die poetsen en een technische functie hebben maar meer gezond verstand hebben dan veel hooggeschoolden. En ik vind dat ook plezant, dat je weet dat die mensen logisch redeneren en je daarop kan rekenen. Dat ze geen onnozelheden uithalen. Dat vind ik zeer belangrijk. En den Bart Geelen is ook afgestudeerd aan de VUB en altijd betrokken geweest, hij kent het huis.
Hoeveel studenten zijn er eigenlijk bij jou hun contract komen tekenen?
Ik heb altijd de oude koten gedaan en dat waren er 380, dus zoveel maal het aantal jaar. Het zijn er veel.
Het einde van je loopbaan nadert. Heb je al plannen voor de periode erna?
Zoals ik al zei heb ik altijd een liefde gehad voor de horeca. De tijd bij Kultuurkaffee was boeiend. Ik hou enorm van wijn, al sinds ik een jaar of 20 ben. Ik ga waarschijnlijk helpen als wijnadviseur in het restaurant van een vriend.
Klinkt heerlijk, heel veel succes ermee Ludo en vooral ervan genieten!