NULLEén familie:
Het is vrij rustig aan het Sainctelette plein voor een weekdag, tenminste, tot men het Huis van de Mens nadert. Aan de deuropening vindt de ene enthousiaste minireünie na de andere plaats en binnenin klinkt het gezoem van een honderdtal geanimeerde gesprekken. Natuurlijk zijn er vaste groepjes, maar het duurt niet lang vooraleer die zich opsplitsen om eens te gaan kijken wat de rest allemaal te vertellen heeft. ‘Het is tenslotte één familie’, klinkt het.
Agoog, het oudste beroep dat er is:
Om de avond in te leiden nemen 5 alumni en professoren het woord. Zo ook Willem Elias, de vader van de agogiek. Zelf wuift hij die titel weg, maar de koosnaam blijft leven bij zijn studenten. “Het is passend dat we elkaar zo terugzien, want ‘een agoog hoort aan de toog’. Dergelijke ontmoetingen zijn eigenlijk de essentie van de agogiek. Een gesprek aanknopen met anderen, bij een glaasje renderen over het leven en de bijhorende maatschappelijke uitdagingen…” Dat agoog het oudste beroep ter wereld is, laat hij meer dan eens ontvallen: “Men kleeft er nu allemaal moderne labels op als empowerment en change management, maar zelf iets leren en dat overdragen aan anderen is van alle tijden.”
Alumna Barbara Luypaert blikt tijdens haar welkomstwoord positief terug op haar tijd aan de VUB. “Domme vragen bestonden niet. Ik werd aangemoedigd om kritisch te zijn, om mijn eigen kijk op de wereld te ontwikkelen. Die houding werd versterkt door de 'open door policy' van mijn proffen: je kon altijd binnenwandelen voor een praktische vraag of een filosofisch gesprek.”
Nadat elke spreker zijn zegje heeft gedaan, kan het feestgedruis officieel ingezet worden. De hongerigen worden gespijsd, de dorstigen gelaafd en de vrolijke avond wordt opgeluisterd met een lokale band die het beste van zichzelf geeft.
Alumni in de kijker:
Tussen het dansen en bijkletsen door kunnen we twee alumni even apart nemen om de pieren uit hun neus te vragen. Wat heeft hun opleiding hen bijgebracht en waarom vonden ze het zo belangrijk om de verjaardag van de agogische wetenschappen mee te vieren?
Tine Van Kerkhoven vertelt glunderend dat dit evenement al bij de bekendmaking op haar agenda stond: “Ik kan toch wel zeggen dat mijn studies een grote impact op mijn latere leven gehad hebben. Agogiek studeren is een beleving op zich, een redelijk eigenzinnige beleving. Het is nog steeds lastig om mensen uit te leggen wat de opleiding nu eigenlijk inhoudt, maar het is dankzij de sociaal culturele basis die daar gelegd werd dat ik weet hoe ik een campagne moet afstemmen op een specifieke doelgroep en hoe ik een pakkend verhaal kan brengen met woord en beelden.”
Ook Joris Raskin - diensthoofd onderwijs bij het gemeentebestuur in Anderlecht - heeft heel wat aan zijn opleiding te danken. “Tijdens mijn opleiding tot vrijetijdsagoog nam ik de vrijetijdsbesteding van mensen onder de loep en de sociale en culturele vraagstukken die dat met zich meebrengt. De inzichten uit de sociologie, filosofie en psychologie die ik er vergaarde helpen me om veranderingen in het onderwijs vlot en efficiënt te begeleiden, ten goede van de ganse samenleving.”
Benieuwd naar de foto's van dit heuglijke weerzien? Breng dan zeker een bezoek aan onze flickr-pagina.
Ik werk nu als projectmedewerker ‘samenleving’ voor de stad Halle. Op en top agogiek, aangezien je zowel op het beleid als samen met mensen werkt. Wat ik geleerd heb tijdens mijn keuzevakken pas ik dagelijks toe.