Frieda Fiers is in 1973 als Oostendse 17-jarige gearriveerd op de VUB-campus en er – op twee jaar als psychologe in de gevangenis van Sint-Gillis na – nooit meer vertrokken. Tot nu, want met een beetje pijn in het hart gaat zij op welverdiend pensioen en zwaait zij het kinderdagverblijf en de universiteit vaarwel. Of tot ziens, want ze blijft voor altijd verbonden met haar alma mater.
Het diensthoofd van de kinderdagverblijven kijkt blij terug op haar carrière aan de VUB. Die begon jaren voor ze er echt aan de slag ging, want Frieda Fiers was een geëngageerde student in de jaren ‘70. Aanvankelijk kwam ze uit West-Vlaanderen naar de VUB-campus in Etterbeek om Wiskunde te studeren, maar een wereld ging open voor de piepjonge Frieda toen ze de opleiding Psychologie in haar tweede jaar ontdekte. Ze volgde nog vakken op de ULB-campus Solbosch in een internationaal gezelschap. “Een koffie gaan drinken in de Foyer van de ULB was een wereldse beleving”, vertelt ze.
Sociale student
Frieda mocht zich ook een van de eerste bewoners noemen van de kleurrijke Van Der Meeren-koten. “Ik heb vanuit het vensterraam van mijn kot de gebouwen F en G zien oprijzen. Ik heb daar ontzettend graag vertoefd en heb er vrienden voor het leven gemaakt. Dat was toch de sterkte van dat architecturaal concept.” Daarnaast was ze als student actief in het verenigingsleven, zowel studentikoos als politiek. In 1976-1977 zetelde ze als studentenvertegenwoordiger in de toenmalige Sociale Raad. “Tientallen jaren ben ik die overlegmomenten blijven bijwonen, later dan natuurlijk als psycholoog en diensthoofd van de VUB Kinderdagverblijven, een van de entiteiten van de universiteit die onder het beheer en de bevoegdheid zat van die Sociale Raad studenten.”
Met de laarzen aan
Na twee jaar als psychologe in het Penitentiair Observatie- en Oriëntatiecentrum in de gevangenis van Sint-Gillis, solliciteerde Frieda voor de functie van psycholoog bij het VUB-kinderdagverblijf. “De tegenstelling kon niet groter, van volwassen gedetineerden opvangen naar de opvang van baby’s en peuters”, vertelt ze. “Op dat moment was er alleen een kinderdagverblijf verbonden aan de campus in Etterbeek. Dat op de campus in Jette was in aanbouw en zou pas open gaan in september van dat jaar. Zoals ik als student begonnen ben in de modder van de nieuwe campus Oefenplein (er lagen nog geen paadjes rond de huisvestingsblokken voor de studenten), zo ben ik ook samen met het toenmalige diensthoofd Jan Marcelis de nieuwe kinderopvang gestart in Jette. Met laarzen aan dus.
“Ik kijk met heel veel voldoening terug op werken aan de VUB”
Hoe voelt het om in deze omstandigheden afscheid te moeten nemen?
“Op mijn vertrek als VUB-medewerker was ik me al geruime tijd mentaal aan het voorbereiden. In 2020 kwam dan ook de concrete voorbereiding in termen van een examen afnemen en een opvolger aangesteld krijgen. Die persoon had ik gelukkig tien jaar geleden al ‘gevonden’. Mijn collega, pedagogisch kwaliteitsverantwoordelijke en VUB-master in de psychologie Sarah Henry, heeft de taak overgenomen. Dat is een enorm voordeel en geruststelling.”
“2020 was natuurlijk een bijzonder hectisch en raar jaar met de gekende nieuwe uitdagingen bij een werking die we staande moesten houden. Wij kunnen nu eenmaal niet in digitale modus gaan. Ik moet eerlijk zijn, ik heb een echt afscheid van de VUB heel erg gemist. Ik hoop van harte dat we dat in de nabije toekomst nog kunnen rechtzetten.”
Hoe kijk je terug op die indrukwekkende VUB-carrière?
“Ik kijk met heel veel voldoening terug op werken aan de VUB, op de realisaties intern en extern voor de kinderdagverblijven. Ik durf ook met fierheid zeggen: op de opgebouwde kwaliteitsvolle kinderopvang, het opgebouwde netwerk aan contacten, op de branding van het merk ‘VUB Kinderdagverblijven’."
Wat waren de grootste veranderingen in de kinderdagverblijven door de jaren heen?
“Er is vooral gewerkt aan professionalisering. Enerzijds door de veralgemeende digitalisering sinds de jaren ‘90 en anderzijds hebben we gezorgd voor kwaliteitsvolle uitbreiding van de capaciteit."
“Kinderopvang werd hoe langer hoe meer een heikel maatschappelijk probleem, met te weinig (kwaliteitsvolle) plaatsen. Daar heeft de VUB een enorme inspanning in geleverd. Het kinderdagverblijf in Elsene (Campus Oefenplein) is gestart met een capaciteit van 33 kindplaatsen in 1972, is gegaan naar 41 kindplaatsen in 1985 en 63 kindplaatsen in 1999. In Jette zijn we geëvolueerd van 59 plaatsen in 1981 naar 72 plaatsen eind jaren ‘80, dan naar 91 plaatsen in de jaren ‘90, in 2019 naar 114. Eind 2021 voorzien we de opening van het nieuwe kinderdagverblijf in Jette en daar rekenen we nog eens op 121 kindplaatsen. Iedere kindplaats staat voor de opvang van 1,5 kind, dat wil zeggen dat we in totaal tegemoetkomen aan de opvang van zowat 280 kinderen tussen 0 en 3 jaar.”
“Ook infrastructuur, architectuur en subsidiëringsdossiers waren belangrijke aspecten in mijn carrière, net als het upgraden van de pedagogische en organisatorische werking”
“Onze openheid van werken en transparantie in communicatie met ouders komt tegemoet aan een gezonde samenwerking”
Hoe zie jij de combinatie voor (VUB) ouders van werken en een jong kind opvoeden en hoe moet kinderopvang voor jou aan de noden van ouders voldoen?
“Zonder kwaliteitsvolle kinderopvang kunnen ouders zich moeilijk van hun verantwoordelijke professionele taken kwijten. De kinderdagverblijven van de VUB komen heel flexibel tegemoet aan de noden van ouders zonder in te boeten aan structuur en kwalitatieve opvang voor de kinderen. We zijn een van de weinige kinderdagverblijven in Vlaanderen en Brussel die ouders niet doen betalen voor bijvoorbeeld niet-aanwezige dagen. Het is een kwestie van duidelijke en goede afspraken te maken. Ouders zijn een belangrijke partner en blijven de eerste opvoeders van hun kind. Onze openheid van werken en transparantie in communicatie met ouders komt tegemoet aan een gezonde samenwerking.”
Welke gebeurtenis blijft jou het meest bij?
“Het hectische bezoek van de echtgenote van de president van Zuid-Korea ergens eind jaren ‘80, de viering van 30 jaar VUB Kinderdagverblijven, de opening in 2008 van het vernieuwde kinderdagverblijf in Elsene, recent in 2019 van het nieuwe tijdelijke kinderdagverblijf in Jette en … de talrijke teambuildingmomenten met de equipes enerzijds, die met de collega-diensthoofden anderzijds.”
Wat of wie zal je het meest missen?
“De dagelijkse contacten en gesprekken rond de werking, samen zoeken naar oplossingen voor vragen en bezorgdheden.”
Wat wil je jouw opvolger meegeven?
“Ik heb geen specifieke boodschap, ik weet wie ze is en wat ze waard is. Dus ze mag haar eigen wijze gang gaan.”
Wat zijn je pensioenplannen op korte en lange termijn?
“Op korte termijn is dat thuisblijven, zoals iedereen op dit moment. Ik wil lezen, fietsen, genieten van niets doen, vooral niets te MOETEN doen. Mijn partner, die huisarts is, aanzetten tot een weekje verlof van tijd tot tijd en die vrije tijd samen beleven. Ik ben alvast terug gestart met muziekschool, ik hoop dat we ergens volgend jaar terug mogen koorzingen (ik ben verantwoordelijk voor het Brussels Vrijzinnig koor). Daarnaast overweeg ik me in te schrijven voor het nieuwe postgraduaat Praktisch Humanisme aan de VUB dat start in februari, of de LEIF-opleiding van Wim Distelmans. Natuurlijk heb ik me ook al aangemeld voor de VUB Vriendenkring. Ik zie wel wat er zich aandient.
De bezige bij in Frieda Fiers blijft. Tot we haar mijlpaal mogen vieren, wensen we haar een feestelijke start van haar pensioen.