Tekst: Dominique Soenens
Foto: Saskia Vanderstichele
Lees ook: Hoe vrouw(on)vriendelijk is ons land?
Het begon bij een opleiding filosofie die volgens hem te mannelijk was. Van daar ging het naar een opleiding gender en diversiteit en uiteindelijk een doctoraatsthesis over het invriezen van eicellen die nu in de steigers staat. “Feministische concepten en auteurs worden in de wijsbegeerte nog te vaak genegeerd”, zegt Michiel De Proost. “Daarom volgde ik na mijn master filosofie de eenjarige opleiding gender en diversiteit. Het interessante aan die opleiding is dat het heel breed gaat en dat je je eigen klemtonen kunt leggen. Ik besloot om me toe te leggen op de link tussen bio-ethiek en gender. Ik merkte dat er in de bio-ethiek vaak genderneutraal gesproken wordt over allerlei problemen, en dat je net heel interessante dingen kunt aanbrengen als je een gender- en diversiteitsbril opzet.”
De masterthesis van Michiel De Proost ging over het invriezen van eicellen door vrouwen die geconfronteerd worden met een leeftijdsgebonden daling van hun vruchtbaarheid, en de sociale achtergrond van dat fenomeen en de vraagstukken die dat opwerpt: welke vrouwen hebben er vooral toegang toe? Is er sprake van sociale druk bij het invriezen van eicellen?
(Lees verder onder de foto)
“In de kranten verschenen in die tijd berichten over Facebook en Google die hun werknemers aanbieden om eicellen in te vriezen. Toen klonk het dat het de laatste stap richting gelijkheid tussen mannen en vrouwen is. Dat klonk interessant, en het prikkelde me ook, maar het is ook te kort door de bocht. Er zijn ook negatieve gevolgen aan verbonden. Sommige vrouwen ervaren sociale druk om hun eicellen in te vriezen en willen koste wat het kost vermijden dat ze later spijt zouden hebben dat ze geen gebruik hebben gemaakt van de techniek.
Keuzevrijheid, daar schermen velen mee, maar er speelt veel meer mee dan dat, zegt De Proost. “Er zijn sociale en machtsfactoren die in rekening moeten gebracht worden bij het invriezen van eicellen. Dat is wat feministische auteurs ook zeggen: hou rekening met de stem van de vrouw in dit debat. Dat gebeurt nog veel te weinig, ook in de bio-ethiek in het algemeen. Voor mijn doctoraatsthesis ga ik daar dieper op in.” Of hij zichzelf een feminist zou noemen? “Absoluut. Al hangt het natuurlijk ook af van hoe je feminisme definieert. Ik zie feminisme als een strijd voor sociale rechtvaardigheid voor elke gender.”
Er zijn sociale en machtsfactoren die in rekening moeten gebracht worden bij het invriezen van eicellen.